ده‌ها زن امروز در کابل با راه‌اندازی یک راهپیمایی علیه گسترش فقر اعتراض کرده و خواستار حق کار و مشارکت همه‌جانبه در تمام عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی شدند.
این زنان شعارهایی چون "نان، کار و آزادی"و "افغانستان را از فاجعه نجات دهید" را با خود حمل می‌کردند.
افزون برآن، بعضی معترضان شعارهایی را حمل می‌کردند که در آن خواستار آزادی دارایی‌های راکد شدۀ افغانستان توسط جامعه جهانی شدند.
از زمان تسلط طالبان بر افغانستان در ۱۵ اگست، بسیاری از زنان افغان از رفتن به مشاغل خود منع شده و در شهرهای مختلف، باوجود تهدید طالبان، با گردهمایی، تجمع و راهپیمایی خواهان اعاده حقوق اساسی خود مانند، آموزش، تحصیل و اشتغال شده اند.
طالبان به تاریخ ۱۷ سپتمبر مکاتب پسران را بازگشایی کرده اما به دختران از صنف ششم به بالا اجازه حضور در مکاتب را ندادند. افزون برآن بسیاری از زنان را از بازگشت به محل کار نیز منع کرده اند.
مرجان احمدی، یکی از زنان معترض گفت که زنان باید به کار بازگردند زیرا بسیاری از آنان قادر به تامین غذای خانواده خود نیستند.
معترضان زن همچنین شعارهایی علیه دولت پاکستان سر دادند و این کشور را "عامل بدبختی افغانستان" خواندند.
اگر چه مقامات طالبان در هفته‌های گذشته برگزاری تظاهرات را "غیرقانونی" اعلام کرده و گفته بودند که زنان اجازه تظاهرات ندارند."، اما اجازه این راهپیمایی را دادند.
شهیره کوهستانی، ۲۸ ساله، گفت: "ترس همیشه وجود دارد، اما ما نمی‌توانیم در ترس زندگی کنیم. باید با ترس خود مبارزه کنیم."
گرچه طالبان نسبت به حکمروایی اخیر شان بین سال‌های ۱۹۹۶ و ۲۰۰۱ وعده یک حکومت فراگیر و شکل معتدل‌تری از حکومت اسلامی را داده اند اما بسیاری از افغان‌ها، به‌ویژه زنان، عمیقاً بدبین بوده و بیم از دست دادن حقوق شان را دارند که در دو دهه گذشته به دست آورده بودند.
طالبان همواره گفته‌اند که به حقوق زنان "درچارچوب شریعت اسلامی" باور دارند. اما تمام اعضای دولت طالبان مردان هستند و اکثر زنان تاکنون اجازه بازگشت به کار خود را نیافته‌اند. طالبان گفته‌اند که برای بازگشت کارمندان زن در ادارات دولتی "شرایط" آن باید مهیا شود.
