هزار روز محرومیت از آموزش؛ 'دختران افغان حاضر به از دست دادن رویاهای خود نیستند'

هم‌زمان با سپری شدن هزار روز از محرومیت دختران از آموزش ثانونی و عالی در افغانستان، گزارشگر ویژۀ سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر این کشور می‌گوید که دختران افغان حاضر نیستند تا از رویاهای خود دست بکشند.

ریچارد بنیت، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر در افغانستان، روز جمعه ۱۴ جون (۲۵ جوزا) به "کمپاین صدای دختران افغان" و در پیامی در صفحۀ اجتماعی ایکس گفته که هزار روز محرومیت دختران از آموزش قابل تصور و پذیرفتنی نیست.

بنیت بر پشتیبانی از حق آموزش و پرورش دختران در افغانستان تاکید کرده و افزوده است: "ما باید به همان اندازه در عزم خود برای ایستادن در کنار آنان محکم باشیم."

گزارشگر ویژه ملل متحد در امور حقوق بشر افغانستان از همه خواسته است که به هدف بلند نگهداشتن صدای دختران افغانستان به این کارزار بپیوندند.

این در حالی است که صندوق حمایت از آموزش موسوم به "آموزش نمی‌تواند صبر کند" دومین دور کمپاین صدای دختران افغان را برای دادخواهی حق تعلیم دختران راه‌اندازی کرده است.

رینا امیری، نماینده ویژه امریکا در امور حقوق بشر و زنان افغانستان، نیز به ادامۀ محرومیت دختران در این کشور واکنش نشان داده است.

امیری در پیامی در صحفۀ اجتماعی ایکس اضافه کرد: "هزار روز از رویاهای [دختران] جوان درهم شکسته شد، آیندۀ کشور هدر رفت و افغانستان به عنوان تنها کشور جهان در انزوا باقی ماند که چنین پالیسی‌های افراطی در آن اعمال می‌شود."

هزار روز محرومیت دختران افغانستان از آموزش واکنش های زیادی را در میان فعالان حقوق زن، فعالان جامعه مدنی و زنان معترض این کشور به دنبال داشته و آنان از چند روز به این سو کارزاهای را برای پشتیبانی از حق تحصیل و آموزش دختران در افغانستان راه اندازی کرده اند.

پس از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان در ۱۵ اگست ۲۰۲۱، این گروه مکاتب متوسطه و لیسه را به روی دختران بست. علاوه بر این، طالبان در دسمبر ۲۰۲۲ تحصیل دختران در دانشگاه‌ها و موسسات تحصیلات عالی را نیز ممنوع کردند.

پیش از این، صندوق وجهی ملل متحد برای کودکان (یونیسف) گفته بود که طی حدود سه سال گذشته، سه میلیارد ساعت درسی دختران در مکاتب افغانستان از دست رفته است.

کاترین روسل، رییس اجرایی یونیسف به تاریخ ۱۳ جون در اعلامیه‌ای گفت که برای ۱.۵ میلیون دختر، این محرومیت سیستماتیک نه تنها نقض آشکار حق آموزش آنهاست، بلکه منجر به کاهش فرصت‌ها و بدتر شدن سلامت روان آنان نیز شده است.

روسل تاکید کرد: "حقوق کودکان، به ویژه دختران، نمی‌تواند گروگان سیاست باشد. زندگی، آینده، امیدها و رویاهای آنها شایستۀ تعادل است".