دانیال مرادی، یک شهروند افغانستان که در نوجوانی به گونه قاچاقی به سویدن مهاجرت کرده است، اکنون در یکی از دانشگاه‌های معتبر این کشور درس می‌خواند و همزمان کمک مربی دانشجویان نیز است.
دانیال مرادی ۱۷ سال داشت که بدون همراه و با گذشتن از راه‌های خطرناک قاچاقی در سال ۲۰۱۵ خودش را به سویدن رساند. همین چالش‌ها و مشکلات سبب شد تا مرادی برای ایستادن به پاهای خودش تلاش کند.
دانیال مرادی، نه سال است که در سویدن زندگی می‌کند؛ تیره روزهای سختی را نیز در نوجوانی در این کشور به تنهایی کشیده است ، از بی‌سرپناهی تا بی‌سرنوشتی و تنگدستی تلخ.
او به صدای امریکا گفت:" روزی که به سویدن رسیدم احساس آرامش و خوشبختی کردم، اما همین که به ادارۀ مهاجرت رفتم تا پرونده پناهندگی بازکنم همه چیز تغییر کرد و به من جواب منفی دادند. یک سال را بدون مدرک و بی سرپناه زندگی کردم. سختی‌های زیادی کشیدم و اما هیچ گاه تسلیم نشدم و تلاش کردم."
با خط کشیدن برروی این مشکلات، مرادی دست از تلاش برنداشته و راه تحصیل در پیش می‌گیرد تا رویایی که از کودکی در سر داشت به واقعیت مبدل شود.
او گفت:" از کودکی در بخش فناوری و معلومات علاقه داشتم. اکنون در بخش فناوری و معلومات درس می خوانم. سال آخر درسم است. دوست دارم که بیشتر از این به تحصیل ادامه بدهم. با پشت کار و تلاش ها می شود که زندگی و سرنوشت را ساخت و در مهاجرت که باید بسیار تلاش کرد."
دانیال در کنار این که در بخش فناوری اطلاعات در دانشگاه مالمو در جنوب سویدن تحصیل می‌کند، کمک مربی دیگر دانشجویان در این دانشگاه نیز است.
اوبه جهانی چشم دوخته است که هر آن در تغییر است؛ تحولی که دنیای فناوری به میان آورده است. جهان و چگونگی آینده دانیال مرادی نیز وابسته به هرگونه فناوری تازه شده است.
مرادی گفت:" زندگی و دنیای فناوری همواره در تغییر است. در مسلکی که من درس می خوانم و علاقه دارم باید همگام با تحولات بود و در غیر این صورت مشکلات زیادی پیش خواهد آمد. زندگی در مهاجرت هم به همین گونه است و باید سرنوشت خودمان را بسازیم و با جامعه همگام شویم."
تا چند ماه دیگر دوره تحصیلی دانیال به پایان می رسد؛ صفحه نو در زندگی اش ورق خواهد خورد. اما آنچه برایش مهم است همگام شدن با جامعه و رونق بخشیدن به سرنوشتش است.