همزمان با آغاز هفته صلح در افغانستان، نگرانیها از مشارکت ضعیف زنان در برنامه های صلح دولت افغانستان رونما گردیده است.
شماری از زنان در ولايت هرات میگویند طی یکسال تحقیقات دریافته اند که فعالیتها و مشارکت زنان در اجراات شورای عالی صلح در ولایات كابل، ننگرهار، هرات، بدخشان و بلخ بسیار اندک بوده است.
سميه رامش، یک فعال جامعه مدنی در هرات ميگويد بیشتر روشهای اجرائیوی شورای صلح ، بر اساس روشهای سنتی و تصامیم بزرگان (مردان) محلی اجرا میگردد. "تحقيقات نشان ميدهد كه در شوراي عالي صلح تنها ۱۲ فيصد خانم ها سهم دارند كه این فیصدی، غیرعادلانه و کم است. حضور زنان در شورای صلح سمبوليك بوده و ديدگاهی كه در شوراي عالی صلح است يك ديدگاه افراطی، سنتی و ريش سفيدانه بوده كه تا بحال ما نتوانستيم از آن نتيجه یی برای صلح بگيريم."
عزيزه خيرانديش، یک فعال دیگر حقوق زن، طی يك و نيم سال كه از ايجاد شورای عالی صلح در افغانستان ميگذرد، همواره زنان از تصامیم مهم و نقش های كليدی در برنامه صلح دور مانده اند. "شورای عالی صلح و حكومت افغانستان در زمينه صلح به مردم اطلاع رسانی نميكنند كه چه كارها و چه گفتگوهايی صورت گرفته. کارهای این نهاد بطور كامل غير شفاف است. مثلا حضور زنان در ميز مذاكرات حضور ندارند. زنها در سفرهای مهم حضور ندارند."
تشکیلات جهادی
اما اسماعيل قاسميار، مشاور و عضو شورای عالی صلح، انتقادات در باره کمرنگ بودن نقش زنان در ساختار و تصامیم این نهاد را ناموجه میداند."خواهران ما كه در شورای عالی صلح هستند به جريان هستند. آنها در تركيب هيئت اجراييه قرار دارند. سهم خود را دارند و نظرشان مطرح است اما تا بحال آن رقم مذاكرات مستقيمی مثلا با ملاعمر و يا هسته های اطراف او صورت نگرفته كه خواهران ما در آن حضور نداشته باشند. خود من شخصا طرفدار آن هستم كه ما حضور و سهم زنان را بايد چشم گير بسازيم."
شورای عالی صلح افغانستان ۶۸ عضو دارد كه نه نفر از اعضای آنرا زنان و برخی از نمایندگان جامعه مدنی و متباقی اعضای آن را فرماندهان سابق جهادی، بزرگان قومی و اعضای سابق گروه طالبان تشکیل میدهند. تمامی اعضای شورای عالی صلح، بشمول رئیس آن، توسط رئیس جمهور افغانستان تعیین شده اند اما از شورای ملی رای اعتماد نگرفته اند.
شماری از زنان در ولايت هرات میگویند طی یکسال تحقیقات دریافته اند که فعالیتها و مشارکت زنان در اجراات شورای عالی صلح در ولایات كابل، ننگرهار، هرات، بدخشان و بلخ بسیار اندک بوده است.
سميه رامش، یک فعال جامعه مدنی در هرات ميگويد بیشتر روشهای اجرائیوی شورای صلح ، بر اساس روشهای سنتی و تصامیم بزرگان (مردان) محلی اجرا میگردد. "تحقيقات نشان ميدهد كه در شوراي عالي صلح تنها ۱۲ فيصد خانم ها سهم دارند كه این فیصدی، غیرعادلانه و کم است. حضور زنان در شورای صلح سمبوليك بوده و ديدگاهی كه در شوراي عالی صلح است يك ديدگاه افراطی، سنتی و ريش سفيدانه بوده كه تا بحال ما نتوانستيم از آن نتيجه یی برای صلح بگيريم."
عزيزه خيرانديش، یک فعال دیگر حقوق زن، طی يك و نيم سال كه از ايجاد شورای عالی صلح در افغانستان ميگذرد، همواره زنان از تصامیم مهم و نقش های كليدی در برنامه صلح دور مانده اند. "شورای عالی صلح و حكومت افغانستان در زمينه صلح به مردم اطلاع رسانی نميكنند كه چه كارها و چه گفتگوهايی صورت گرفته. کارهای این نهاد بطور كامل غير شفاف است. مثلا حضور زنان در ميز مذاكرات حضور ندارند. زنها در سفرهای مهم حضور ندارند."
تشکیلات جهادی
اما اسماعيل قاسميار، مشاور و عضو شورای عالی صلح، انتقادات در باره کمرنگ بودن نقش زنان در ساختار و تصامیم این نهاد را ناموجه میداند."خواهران ما كه در شورای عالی صلح هستند به جريان هستند. آنها در تركيب هيئت اجراييه قرار دارند. سهم خود را دارند و نظرشان مطرح است اما تا بحال آن رقم مذاكرات مستقيمی مثلا با ملاعمر و يا هسته های اطراف او صورت نگرفته كه خواهران ما در آن حضور نداشته باشند. خود من شخصا طرفدار آن هستم كه ما حضور و سهم زنان را بايد چشم گير بسازيم."
شورای عالی صلح افغانستان ۶۸ عضو دارد كه نه نفر از اعضای آنرا زنان و برخی از نمایندگان جامعه مدنی و متباقی اعضای آن را فرماندهان سابق جهادی، بزرگان قومی و اعضای سابق گروه طالبان تشکیل میدهند. تمامی اعضای شورای عالی صلح، بشمول رئیس آن، توسط رئیس جمهور افغانستان تعیین شده اند اما از شورای ملی رای اعتماد نگرفته اند.