دیدبان حقوق بشر روز پنجشنبه ۲۰ اکتوبر (۸۷ میزان) گفت که زنان افغان که در پی اعتراضات بر ضد برخورد طالبان بازداشت شده بودند، از شکنجه و بدرفتاری طالبان در بازداشت حکایت کردند.
دیدبان حقوق بشر با نشر گزارشی گفته است که این زنان گفتند که آنان به ناحق با خانوادههای خود، به شمول کودکان بندی شده بودند در این جریان مورد ضرب و شتم قرار گرفتند، تهدید شدند، وضعیت خطرناک زندان و شرایط بد رهایی از بند را تجربه کردند.
آنان همچنان گفتند که اقارب مرد آنها را طالبان لت و کوب کرده و "شوک برقی" دادند و هیچ کدام آنان به مراجع عدلی دسترسی نداشتند.
دیدبان حقوق بشر گفته است که این وضعیت بر برخورد طالبان با زنان معترض در بند و تلاش این گروه برای خاموش کردن اعتراضات، روشنی می‌اندازد.
هیدر بار، مسوول بخش زنان در دیدبان حقوق بشر گفت که در مورد شجاعت این زنان و سایر زنانی که علیه بررفتاری طالبان اعتراض می‌کنند، دشوار است اغراق کرد.
او افزود: "حکایات این زنان عمق هراس طالبان از فعالیت‌های آنان و طول مظالم طالبان در تلاش برای خاموش کردن زنان را نشان می‌دهد."
طالبان در جریان یک یورش بر یک خانهٔ امن در ماه فبروری در کابل سه زن را به گونهٔ خودسرانه بازداشت کردند. مقامات طالبان این زنان و اعضای خانوادههای آنان را برای چند هفته در وزارت داخلهٔ حکومت این گروه در بند نگهداشتند. چنین به نظر می‌رسد که این اقدام طالبان در انتقامجویی از دخیل بودند این زنان در طرح و اشتراک در اعتراضات حقوق زنان صورت گرفته باشد.
این زنان پس از رهایی، توانستند از افغانستان فرار کنند.
طالبان پس از تسلط دوباره بر افغانستان، محدودیت‌های شدید را بر زنان و دختران وضع کردند، اکثر زنان را از کار در ادارات منع کرده و دروازه‌های مکاتب متوسطه و لیسهٔ دختران را بستند.
طالبان از آغاز با تظاهرات مخالفت نشان دادند و به کرات مظاهره‌کنندگان را لت کوب کرده، تظاهرات را متفرق کرده و خبرنگارانی که تظاهرات را تحت پوشش قرار می‌دادند زندانی و شکنجه کردند.
پس از تظاهرات، بر اساس گزارش واشنگتن پوست، طالبان در ماه‌های جنوری و فبروری ۲۴ زن فعال را بازداشت کردند.
تمنا پریانی، یکی از زنانی بود که توسط طالبان بازداشت شد. شماری از زنان دیگر از هراس و ترسی صحبت کردند که پس از بازداشت پریانی وجود آنان را فرا گرفته بود.
سه زنی که در این جریان بازداشت شده بودند، گفتند که طالبان نخست آنان، به شمول ۲۱ زن و هفت کودک را برای پنج روز در یک اطاق کوچک و گرم نگهداشتند و در این جریان آنان به آب، غذا و تشناب دسترسی نداشتند.
آنان گفتند که برای چند هفته در قید طالبان ماندند و در آن جریان مورد تحقیق قرار گرفتند و در حالی که اعضای مرد خانوادههای آنان شدیداً شکنجه می‌شد، از این زنان به زور اعتراف گرفتند.
این زنان گفتند که طالبان در بدل رهایی آنان، قبالهٔ خانه‌های آنانرا خواستند و گفتند که اگر بار دیگر در چنین قضایا دخیل شوند، ملکیت‌های آنان ضبط خواهد شد.
دیدبان حقوق بشر گفته است که طالبان باید فوراً تمامی زندانیان را آزاد کنند که به خاطر استفاده از حقوق آزادی بیان و اعتراضات صلح آمیز آنان، بازداشت کرده اند و به حقوق همگان به اعتراضات صلح آمیز و آزادی بیان، به شمول خبرنگارانی که این اعتراضات را پوشش خبری می‌دهند، احترام بگذارند.
این گروه حقوق بشر گفته است طالبان همچنان باید بازداشت‌های خودسرانه را پایان داده و به بازداشت شدگان حق دسترسی به مراجع عدلی و حقوقی را بدهد.
دیدبان حقوق بشر همچنان گفته است هر کسی مسوول شکنجه یا برخورد بد با بازداشت شدگان است، باید به گونهٔ بی‌طرفانه مورد تحقیق و پی‌گرد قرار گیرد.
حکومت طالبان تا اکنون در رابطه به این گزارش اظهار نظر نکرده است.
هیدر بار گفت که "زنان افغان با عواقب شدید حکمروایی طالبان مواجه شده و جامعهٔ بین المللی به صدای آنان برای حمایت از آنها، پاسخ نداده است".
طالبان در اواخر سال گذشته خورشیدی، ویدیویی را با نشان وزارت داخلۀ حکومت این گروه نشر کرد که در آن شماری از زنان معترض در جریان اعترافات شان از برخی از فعالین که در خارج از افغانستان زندگی می‌کنند، نام برده و ادعا کرده اند که آنان را به تظاهرات و سخنان ضد طالبان ترغیب کرده بودند.
این زنان گفته بودند که تمامی این افراد از خارج از افغانستان با آنان در تماس بودند و تعهد کرده بودند که آنان را به بیرون از افغانستان انتقال خواهند داد.
شماری از مقامات پیشین و مدافعان حقوق زنان اما از این روش طالبان شدیداً انتقاد کرده و گفته بودند که از این زنان به زور شکنجه اعتراف گرفته شده و آنان نیز از روی مجبوریت و نجات جان خود چنین اعتراف کرده بودند.