برنامه جهانی غذا: ۸۹ درصد مردم افغانستان غذای کافی ندارند

برنامه جهانی غذا با نشر گزارشی در مورد مصوونیت غذایی در افغانستان گفته است که تنها یک دهم خانواد‌ه‌ها در افغانستان مواد غذایی کافی مصرف می‌کنند.

بر اساس این گزارش که ناوقت چهارشنبه ۲۲ نومبر (اول قوس) نشر شد، سطح گرسنگی در طول سال جاری میلادی در افغانستان به شدت بالا بوده است.

برنامه جهانی غذا گفته است که با وجود بهبود جزیی در مصرف مواد غذایی در طول فصل برداشت حاصلات زراعتی و کاهش کلی قیمت غلات، وضعیت همچنان وخیم است.

گزارش گفته است خانواده‌هایی که توسط زنان سرپرستی می‌شوند، به طور نامتناسبی تحت تاثیر نامطلوب چنین وضعیت قرار می‌گیرند.

همچنان گزارش گفته است که خانواده‌هایی که افراد آن دارای معلولیت اند، نیز تحت تاثیر وضعیت نامتناسب مصرف غذایی ناکافی قرار می‌گیرند.

همچنان برنامه جهانی غذا در گزارش اخیر خود گفته است که از اپریل ۲۰۲۳، روند کاهش مداوم تورم مشهود است که با کاهش پس‌انداز خانواده‌ها، کاهش هزینه‌های عمومی و اثرات نامطلوب بر درآمد دهقانان به دلیل ممنوعیت کشت تریاک ربط داده شده است.

گزارش گفته است: "این کاهش نرخ تورم را می‌توان به ترکیبی از کاهش قیمت‌های داخلی برای کالاهای اصلی غذایی در نتیجه روند قیمت‌های جهانی و نیز ثبات افغانی در طول سال گذشته نسبت داد".

همچنان از جنوری امسال، دستمزد نیروی ماهر و غیر ماهر کار، همزمان با افزایش تقاضا در بازار کار در طول فصل برداشت، افزایش اندکی داشته است، ولی گزارش گفته است که با وجود این افزایش‌ها، رشد دستمزدها در دو سال گذشته راکد مانده است.

توسل به اقدامات شدید

گزارش برنامه جهانی غذا گفته است که خانواده‌ها برای رفع نیازهای غذایی فوری به اقدامات شدید متوسل شده و مردم به طور فزاینده‌ای دارایی‌های درآمدزای خود را می‌فروشند.

علاوه بر این، برنامه جهانی غذا گفته است که برای رفع نیازمندی‌های خوراکی، یک روند نوظهور مهاجرت تمام خانواده‌ها، به ویژه در مناطق شرقی افغانستان به وجود آمده است.

بر اساس گزارش، این تغییر می‌تواند نشان دهد که در پاسخ به شوک‌های داخلی و خارجی، خانواده‌ها در مناطق شرقی با نزدیک شدن به فصل زمستان به طور فزاینده‌ای به سمت مناطق شهری حرکت می‌کنند.

همچنین در گزارش آمده است که به دلیل ادامه روند کاهش تورم در سال جاری، نگرانی‌ها در مورد از دست دادن مشاغل افزایش یافته است.

گزارش گفته است که علیرغم کاهش اضطراب در مورد قیمت مواد غذایی، فرصت‌های کاری محدود و قدرت خرید همچنان به فشار مالی خانواده‌ها ادامه می‌دهد.