جنبش اعتراضی اتحاد و همبستگی در یک حرکت نمادین تصاویر مقامات طالبان و طرفداران این گروه را خط کشیده و آتش زدند.
این زنان امروز جمعه چهارم اگست (۱۳ اسد) در کابل گفتند که نه تنها زنان افغانستان تحت هیچ شرایطی مذاکره با طالبان را نمی‌خواهند، بلکه خواهان به رسمیت نشناختن طالبان و نابودی این گروه استند.
آنان گفتند: "ما به هیچ مرد و زن پروژه‌ای به خاطر منفعت خودشان اجازه نمی‌دهیم زنان اسیر افغانستان را قربانی کنند."
آنان همچنان شعارهای "نه به تروریستان، نه به لابی‌گران طالبان" سر دادند.
در تصاویری که این زنان معترض آتش زدند، عکس‌های ملا هبت‌الله، رهبر طالبان، امیرخان متقی، سرپرست وزارت خارجۀ حکومت این گروه، شکریه بارکزی، عضو پیشین مجلس نمایندگان افغانستان، رینا امیری، نمایندۀ وزارت امور خارجۀ ایالات متحده در امور حقوق بشر، زنان و دختران در افغانستان، فاطمه گیلانی و برخی دیگر از زنان افغان شامل بود.
چند روز قبل نیز شماری از زنان حرکت نمادین مشابه را در داخل افغانستان در یک مکان سربسته انجام دادند و این اعتراض آنان واکنشی به سخنان رینا امیری، نمایندۀ وزارت خارجۀ ایالات متحده در امور حقوق بشر، زنان و دختران در افغانستان بود.
رینا امیری اخیراً در رشته تویت‌هایی درباره دلایل دیدارش با نمایندگان طالبان نوشته است: "بنابر اصرار گسترده افغان‌ها و مدافعان حقوق بشر به ضرورت تعامل مستقیم با طالبان در مورد حقوق بشر، به ویژه محدودیت‌های شدید علیه زنان و دختران، به همکارانم در گفتگوها با طالبان پیوستم".
این اظهارات امیری واکنش‌های جدی زنان را به دنبال داشت. ایتلاف جنبش‌های اعتراضی زنان روز چهارشنبه دوم اگست (۱۱ اسد) در اعلامیه‌ای در واکنش به اظهارات رینا امیری گفت که جنبش‌های زنان افغان که برای حقوق بشری مردم افغانستان به ویژه زنان مبارزه بی‌امان کرده اند، هرگز خواستار تعامل مستقیم با طالبان نشده اند.
در اعلامیه‌ای این ایتلاف آمده است: "تعامل مستقیم جامعه بین‌المللی در نزدیک به دو سال هیچ دستاوردی برای مردم افغانستان نداشته است و تنها منجر به مشروعیت بخشی به یک رژیم سرکوب و آپارتاید جنسیتی شده است."
ایتلاف جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان در این اعلامیه گفته است که این ایتلاف پس از روی کار آمدن طالبان در افغانستان شکل گرفت، متشکل از تمامی اقوام کشور است و با ظلم و نابرابری مبارزه می‌کند.
این زنان گفته اند که اعضای این ایتلاف، از فعالان حقوق بشر، دانش‌آموزان، معلمان، زنان کارگر، استادان دانشگاه، کارمندان صحی، و کارمندان نهادهای مختلف حکومتی و غیرحکومتی نمایندگی می‌کنند که به دلیل زن بودن از حق آموزش، کار، گشت و گذار و حتا زندگی محروم شده اند.
آنان گفته اند که در دیدار با هیچ‌کسی و هیچ دولتی خواستار تعامل مستقیم با طالبان نبوده اند و نیستند. این ایتلاف گفته است: " تعامل مستقیم با طالبان به رسمیت شناسی آپارتاید جنسیتی و تروریزم است."
این زنان معترض گفتند که خانم امیری حق دارد برای منافع امریکا کار کند، اما حق ندارد از زنان افغان به عنوان ابزار استفاده کند.
این ایتلاف در رابطه به اظهارات رینا امیری، چند پرسشی را از امیری مبنی بر اینکه این زنانی که اصرار بر تعامل کرده کی‌ها استند و تعداد شان به چند نفر می‌رسد؟، دستاورد این نشست با طالبان چی بوده؟، با زنان مبارز افغانستان در کجای این مسیر مشوره صورت گرفته؟، مطرح کرده و از وی خواسته است که به آن پاسخ بگوید.