دپلوماتان ملل متحد به خبرگزاری رویترز گفته اند که به نظر نمی‌رسد که سازمان ملل متحد به گروه طالبان اجازه دهد که از افغانستان در این سازمان نمایندگی کند.
قرار است کمیتۀ اعتبارنامه‌های سازمان ملل متحد که ایالات متحده، روسیه و چین اعضای آن اند، در مورد اعتبارنامه‌های نمایندگان دایمی ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل متحد تصمیم بگیرد.
خبرگزاری رویترز از قول دپلوماتان سازمان ملل متحد که نامی از آنان نبرده، همچنین گزارش داده است که این سازمان به حکومت نظامی میانمار نیز اجازۀ نمایندگی از آن کشور را نخواهد داد.
با اینحال، گروه طالبان هفتۀ گذشته از روسیه خواست تا در دادن کرسی نمایندگی افغانستان در سازمان ملل متحد به این گروه کمک کند. هرچند، وسیلی نبینزا، نماینده دایمی روسیه در ملل متحد در ماه اکتوبر سال روان میلادی گفته بود که تصمیمی در مورد سپردن کرسی نمایندگی دایمی افغانستان در ملل متحد به گروه طالبان گرفته نشده است.
سهیل شاهین، سخنگوی دفتر سیاسی طالبان در قطر از سوی این گروه به صفت نمایندۀ دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد معرفی شده است. آقای شاهین هفتۀ گذشته گفت که طالبان از روسیه انتظار دارد تا از نامزدی وی به حیث نماینده افغانستان در کمیته اعتبارنامه ملل متحد، حمایت کند.
طالبان در ۱۵ اگست سال روان بر افغانستان مسلط شدند و چند هفته بعد از آن مجمع عمومی سازمان ملل متحد برگزار و بحث نمایندگی از افغانستان در این مجمع خبرساز و جنجالی شد.
هرچند ملل متحد، نام غلام محمد اسحاقزی را که از سوی حکومت پیشین افغانستان به صفت نمایندۀ دایمی این کشور در ملل متحد معرفی شده بود، در فهرست سخنرانان مجمع عمومی درج کرده بود، اما به تاریخ ۲۷ سپتمبر، روزی که نوبت سخنرانی نمایندۀ افغانستان در ملل متحد بود، آقای اسحاقزی از سخنرانی در این مجمع انصراف کرد.
کم از کم چهار دپلومات ملل متحد به خبرگزاری رویترز گفته اند که انتظار می‌رود که نمایندگان حکومت‌های پیشین افغانستان و میانمار کرسی این دو کشور را در ملل متحد احراز کنند.
قرار است کمیتۀ اعتبارنامه‌های ملل متحد گزارش خود در مورد اعتبارنامه‌های تمام اعضای این سازمان را پیش از پایان سال روان میلادی برای منظوری به مجمع عمومی ملل متحد پیشکش کند.
هم کمیتۀ اعتبارنامه‌ها و هم مجمع عمومی سازمان ملل متحد به گونۀ سنتی در مورد اعتبارنامه‌های نمایندگان کشورهای عضو، بر اساس اجماع اعضا تصمیم می‌گیرند.
ملل متحد در سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ که طالبان بر افغانستان مسلط بودند، این گروه را به رسمیت نشناخته و در آن زمان حکومت به رهبری برهان‌الدین ربانی، رییس جمهور پیشین افغانستان را که بر بخش کوچک جغرافیای آن کشور کنترول داشت و در برابر طالبان مقاومت می‌کرد، به صفت حکومت مشروع افغانستان به رسمیت می‌شناخت.
انتونیو گوتیرش، منشی عمومی سازمان ملل متحد گفته است که اصرار و آرزومندی شدید طالبان برای به رسمیت شناخته شدن از سوی جامعۀ جهانی، تنها ابزار نفوذ بر این گروه است که جامعۀ جهانی می‌توان از آن برای وادار ساختن طالبان به ایجاد حکومت همه‌شمول و احترام به حقوق بشر، به شمول حقوق زنان و اقلیت‌ها کار بگیرد.
پیش از آن، دو عضو جمهوریخواه کانگرس ایالات متحده با ارسال نامه‌ای به آقای گوتیرش در مورد به رسمیت شناخته شدن حکومت طالبان از سوی این سازمان ابراز نگرانی شدید کرده و چنین اقدامی را در تناقض با ارزش‌هایی خواندند که سازمان ملل در صدد ترویج آن است.
سناتور لندسی گراهام و مایکل والتز، عضو مجلس نمایندگان کانگرس امریکا در این نامه تاکید کرده اند که "به هر قیمتی" که شده است، از به رسمیت شناخته شدن طالبان خودداری شود و به گفتۀ آنان نباید کرسی ملل متحد به رژیمی داده شود که اعضای آن به صفت دهشت افگن درج فهرست شده اند.
در این نامه آمده است: "طالبان افغان حقوق زنان و دختران را پامال، همکاران پیشین نیروهای ایالات متحده و ناتو را تعقیب و قتل، آزادی بیان و مطبوعات را سرکوب کرده و روابط خود را با سازمان‌های تروریستی خارجی مانند القاعده و شبکۀ حقانی تحکیم می‌کنند."
این دو سیاستمدار جمهوریخواه استدلال کرده اند که هر حکومتی که چنین رفتاری را در پیش گیرد، مستحق به رسمیت شناخته شدن در عرصۀ جهانی نیست. آنان همچنان استدلال کرده اند که عضویت طالبان در سازمان ملل متحد، مشروعیت این سازمان را به صفت یک نهاد جهانی می‌زداید.