سازمان ملل متحد به مناسبت ۲۵ نومبر روز جهانی محو خشونت علیۀ زنان از ادامۀ محدودیت‌های طالبان بر زنان و دختران در افغانستان ابراز نگرانی کرده و از این گروه خواسته است که اقدامات فوری را برای ختم خشونتها علیه آنان انجام دهند.
هیات معاونت سازمان ملل متحد برای افغانستان (یوناما) و ادارۀ زنان این سازمان روز دوشنبه ۲۵ نومبر (پنجم قوس) با نشر یک بیانیۀ مشترک همچنان از طالبان خواسته اند که روند سیستماتیک تضعیف حقوق زنان و آزادی‌های اساسی آنان را که زمینه ساز چنین خشونتها می‌شود، هرچه زودتر معکوس کنند.
مجمع سازمان ملل متحد به تاریخ ۱۷ اکتوبر ۱۹۹۹ میلادی، ۲۵ نومبر را به عنوان روز جهانی محو خشونت علیه زنان نامگذاری کرد و از آن زمان تا کنون همه ساله از این روز تجلیل می‌شود.
سازمان ملل متحد این روز را برای تمرکز بر موضوع خشونت علیه زنان و دختران و درخواست اقدامات بیشتر و موثرتر برای مبارزه با آن تعیین کرده است.
ملل متحد همزمان با این روز، از آغاز کمپاین جهانی، ۱۶ روزه به هدف پایان دادن به خشونت علیه زنان و دختران خبر داده و گفته است که این کمپاین جهانی تا تاریخ دهم دسمبر ادامه خواهد یافت.
در بیانیه آمده است: "افغانستان همچنان دارای سطح بلند خشونت علیه زنان است که این موضوع به دلیل تبعیض‌های جاری علیه زنان در تمام عرصه‌های زندگی وخیم‌تر شده است. با از بین رفتن ساختارهای مرتبط با برابری جنسیتی در کشور، دسترسی به خدمات جامع و با کیفیت برای بازماندگان خشونت به شدت محدود شده است. در عین حال، تقاضا برای این خدمات افزایش یافته است."
روزا اوتنبایووا، رییس یوناما گفته است که برای تامین عدالت و پایان دادن به خشونت علیه زنان و دختران در افغانستان به اقدامات فوری نیاز است.
ملل متحد افزوده است: "سازمان‌های زنان در سراسر کشور همچنان حمایت‌های اساسی را برای کسانی که خشونت را تجربه کرده اند ارایه می‌کنند، در حالی که جوامع و رهبران مذهبی در حال به چالش کشیدن هنجارهای اجتماعی مضر هستند. در عین حال، در جریان محدودیت‌های رو به افزایش، مردان و پسران بیشتری برای حمایت از زنان در خانواده‌ها و جوامع خود قدم برمی دارند."
الیسون دیویدیان، نمایندۀ ویژه زنان ملل متحد در افغانستان گفت: "اینکه زنان و دختران افغانستان امروز از حقوق کمتری نسبت به نسل‌های گذشته برخوردارند، یادآور ناراحت کننده از فوریت مبارزه آنان و نیاز به افزایش تلاش‌های جامعه بین المللی برای حمایت از آنان است. باید در استقامت، رهبری و توانمند سازی آنان سرمایه‌گذاری نماییم."
باوجود تعهدات طالبان مبنی بر برخورد نرم‌تر و متفاوت‌تر از سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ ، از زمانی که این گروه دوباره به قدرت رسیده است، به تعهدات خود عمل نکرده است؛ مکاتب متوسطه و لیسه دختران هنوز هم مسدود است و زنان، به استثنای چند ادارۀ معدود، حق کار و سفر را ندارند.
نگرانی‌ها از تشدید خشونتها علیه زنان افغان
برخی از جریان‌های اعتراضی زنان به مناسبت ۲۵ نومبر روز جهانی محو خشونت علیۀ زنان، محدودیت‌های طالبان بر زنان و دختران در افغانستان را محکوم کرده و گفته اند که در حال حاضر، زنان افغان در این کشور در مقایسه با هر زمان دیگر با خشونت‌های شدید مواجه اند.
اعضای جریان موسم به "جنبش شنبه‌های ارغوانی" نشست اعتراضی خود را به دلیل تهدیدات طالبان در یک مکان سربسته در کابل برگزار کرده و گفته اند که با گذشت حدود ۱۲۰۰ روز، جامعۀ جهانی در راستای مبارزه با خشونت علیه زنان و دختران افغان هیچ اقدامی نکرده است.
این جریان اعتراضی زنان همچنان ویدیوهای شماری از اعضای آن را با رسانه‌ها به اشتراک گذاشته که در آن، این فعالان زن گفته اند که طالبان در بیشتر از سه سال گذشته، به تشدید خشونتها و محدودیت‌های سرکوب‌گرانه بر زنان و دختران، افغانستان را به جهنم برای آنان تبدیل کرده و این قشر جامعه را از تمام عرصه‌های اجتماعی و سیاسی به حاشیه رانده اند.
جنبش شنبه‌های ارغوانی مدعی شده که تداوم خشونت‌های خشن و محرومیت‌های بی‌امان زنان توسط طالبان، سبب افزایش آمار بیماری‌های روحی و روانی، ازدواج‌های اجباری کودکان و زیر سن، خودکشی، خشونت‌های خانوادگی و تجاوزهای جنسی جنگجویان طالبان بر زنان در افغانستان شده است.
این جنبش افزوده است: "با گذشت ۱۱۹۸ روز سیاه، جامعه جهانی به‌ویژه سازمان ملل متحد و دفتر نمایندگی معاونیت این سازمان در افغانستان (یوناما) نه تنها که اقدام جدی و موثر در برابر این جنایات ضد بشری طالبان ننموده اند، که برعکس، به طور سیستماتیک و با استفاده از دپلوماسی پشت پرده، تحت عنوان تعامل و روابط با حکومت دیفکتو، تحریم‌ها و فشار ها علیه این گروه را بر اساس منافع سیاسی و اقتصادی شان، کاهش ناامید کننده داده اند."
همچنان جریان موسوم به "شبکۀ مشارکت سیاسی زنان افغانستان" در اعلامیه‌ای گفته است که در بیشتر از سه سال گذشته، زنان و دختران در این کشور با مشکلات فراوان مواجه بوده و در این مدت، آنان از حق آموزش و تحصیل محروم مانده اند.
شبکۀ مشارکت سیاسی زنان افغانستان، از جامعۀ جهانی خواسته است که فشارهای بیشتر را بر طالبان وارد کنند تا این گروه دست از خشونت و محدودیت‌ها علیه زنان و دختران افغان بردارند.
در این حال، "جنبش تحول تاریخ زنان افغانستان" با نشر اعلامیه‌ای گفته است: "با برگشت دوباره طالبان به قدرت کابوس زنان افغانستان نیز برگشت و این بار طالبان افزون بر قواعد دوره قبلی، ده‌ها دستور و محدودیت علیه زنان صادر کردند، طالبان با استفاده از تجربیات زن‌ستیزانه از دوره قبل، این‌بار به مراتب بیشتر از آن دوره، خشن و زن ستیزتر در جامعه ظاهر شدند."
حکومت طالبان طی بیش از سه سال گذشته علاوه بر سرکوب اعتراضات مدنی زنان و بازداشت شماری از آنان، محدودیت‌های فزاینده را بر زنان و دختران این کشور وضع کرده اند.
آنان آموزش دختران بالاتر از صنف ششم، تحصیل دختران و زنان در دانشگاه‌ها و موسسات تحصیلات عالی و کار آنان در اداره‌های دولتی را به جز از سکتورهای معدود، منع کردند.
علاوه بر این، منع کار زنان در موسسات غیرحکومتی داخلی و خارجی به شمول دفاتر ملل متحد، منع رفتن زنان به حمام‌های عمومی، پارک‌های تفریحی و ورزشگاه‌ها و بستن آرایشگاه‌های زنانه بخشی از این محدودیت‌های طالبان بر زنان و دختران افغان است.