ادارهٔ ایالات متحده برای انکشاف بین المللی (USAID) از تلاش‌ها برای رشد صنعت قالین در افغانستان خبر داده و گفته است که از دو شرکت قالین بافی که نخ باکیفیت را در داخل این کشور تولید و همچنان در بخش رنگ‌ریزی و خشک‌سازی نخ ابریشم فعالیت می‌کنند، حمایت مالی کرده است.
این اداره روز جمعه ۱۰ جنوری (۲۱ جدی) در رشته پیام‌های در شبکۀ اجتماعی ایکس نگاشته است که با ایجاد این مراکز در کابل و هرات، زمینۀ کار برای ده‌ها نفر به شمول زنان مساعد شده است.
ادارۀ ایالات متحده برای انکشاف بین‌المللی افزوده که کارخانۀ تازه تاسیس شده در کابل ظرفیت سالانه بیش از ۱۳۵ تن نخ با کیفیت را دارا می‌باشد که به گفتۀ این اداره، با آغاز فعالیت آن، واردات نخ با "کیفیت پایین" را کاهش داده است.
این اداره گفته است: "این مرکز وابستگی شرکت‌ها به واردات با کیفیت پایین را کاهش داده، عواید آن را از ۹۶۰هزار به ۱.۳ میلیون دالر افزایش داده و زمینه چندین شغل جدید را در آن فراهم می‌سازد."
ادارۀ ایالات متحده برای انکشاف بین‌المللی همچنان از ایجاد یک مرکز "ریسندگی و بافندگی" که در آن اکثر زنان و دختران مصروف کار اند، خبر داده است. به گفتۀ این اداره، با تاسیس این مرکز بافندگی، برای حدود ۵۰۰ زن در کابل زمینه کار فراهم شده است.
این اداره اضافه کرده است: "این مرکز سالانه بیش از ۹۰ تن نخ تولید نموده که تولید قالین را از نه‌هزار به ۱۳هزار و ۵۰۰ متر مربع افزایش داده و عواید شرکت را از ۹۵۰هزار به ۱.۴۲ میلیون دالر ارتقا می‌دهد."
همچنان یک شرکت تولید قالین به حمایت مالی این اداره در ولایت هرات، "مرکز رنگ‌ریزی و خشک‌سازی نخ ابریشم" تاسیس کرده که این اقدام وابستگی‌ها به واردات نخ را در افغانستان کاهش داده است.
بر بنیاد معلومات ادارۀ ایالات متحده برای انکشاف بین‌المللی، این شرکت با ظرفیت سالانه ۱۰۰ تن نخ ایجاد شده و افزون بر افزایش عواید آن، زمینه کار را برای ده‌ها نفر مهیا کرده است.
قالین در افغانستان از قرن‌ها به این طرف با استفاده از روش‌های سنتی بافته می‌شود، اما در دو دهۀ اخیر برخی از موسسات بین‌المللی، به شمول ادارۀ ایالات متحده برای انکشاف بین‌المللی برای رشد این صنعت، کارخانه‌های تولید آنرا مورد حمایت مالی قرار داده اند.
این در حالی است که شرکت‌های صادرات قالین همواره نبود حمایت‌های مالی و فنی، بلندبودن ضایعات در بافت و پروسس، دسترسی‌نداشتن به بازارهای جهانی، کمبود مواد خام و بی‌کیفیت، نبود پارک‌های ویژۀ قالین‌بافان و صادرات بخش بزرگی از قالین افغانستان به نام کشورهای دیگر را از مشکلات عمدۀ شان بیان کرده اند.
برخی از قالین‌فروشان در کابل از نبود بازار برای فروش قالین در افغانستان شکایت کرده و می‌گویند که اکثر مردم توان خرید آن را ندارند. محب‌الله، فروشندۀ قالین در کابل به صدای امریکا گفت که پیش از این، تا ۳۰ درصد قالین‌هایش را در داخل افغانستان به فروش می‌رساند، اما در حال حاضر فروشات آنان به پنج درصد کاهش یافته است.
این تاجر قالین اضافه کرد که در حال حاضر، ۹۵ درصد قالین تولید شدۀ افغانستان به کشورهای خارجی صادر می‌شود.
این در حالی است که پیش از این، ادارۀ ایالات متحده برای انکشاف بین‌المللی ضمن تاکید بر پشتیبانی از صنعت قالین‌بافی در افغانستان گفته بود که تولید سالانۀ قالین در این کشور به گونۀ بی‌سابقه افزایش یافته است.
این اداره به تاریخ ۱۱ نومبر (۲۱ عقرب) گفت که با سرمایه‌گذاری در این بخش، تولید سالانۀ قالین در افغانستان از ۱.۱ میلیون متر مربع به ۳.۳ میلیون متر مربع افزایش یافته است. ادارۀ انکشافی بین‌المللی ایالات متحده همچنین افزوده بود که با افزایش تولید قالین در افغانستان، ارزش آن به حدود ۳۳۰ میلیون دالر در سال رسیده است.
بر بنیاد معلومات وزارت صنعت و تجارت حکومت طالبان، تنها در سال گذشته میلادی، حدود دو میلیون متر مربع قالین و گلیم افغانستان به بیرون از این کشور صادر شده است.
بافت قالین در گذشته بیشتر در ولایات شمالی، به ویژه در میان اوزبیک‌ها و ترکمن‌های افغانستان رایج بود، اما در کم از کم سه دهۀ گذشته، تولید قالین حتا در مناطقی که این صنعت در اوایل وجود نداشت، گسترش یافته است.