شماری از اعضای جنبش‌های اعتراضی زنان در آستانۀ پانزدهم اگست، دو سالگی تسلط دوبارۀ طالبان بر افغانستان، همایش‌های اعتراضی را به شمول کابل، در چندین ولایت راه اندازی کردند.
جنبش اعتراضی شنبه‌های ارغوانی امروز دوشنبه ۱۴ اگست (۲۳ اسد)، به مناسبت دومین سالروز سقوط نظام جمهوریت و حاکمیت دوبارۀ طالبان، در ولایات غزنی، بلخ، پنجشیر و تخار دست به اعتراض و نصب شعارها زدند.
معترضان، شعارهای "زنان افغانستان هرگز تسلیم‌پذیر و انزواپذیر نیستند"، "ما خون شهدا را نمی‌بخشیم"، "ما تسلیم زور و جبر نمی‌شویم"، "حق، عدالت، آزادی"، "طالبان قاتل است، حکومت شان باطل است" "نه به تروریزم و نه به افکار افراطی" و "هبت‌الله هبت‌الله، شرم کن بیرون بیا" را سر دادند.
مریم معروف آروین، رییس ''جنبش شنبه‌های ارغوانی'' به صدای امریکا گفت که با وجود "تهدیدهای طالبان، خطر بازداشت و شکنجه‌های وحشیانه معترضین" اعضای این جنبش با چنین اعتراضات شان خواستند که صدای میلیون‌ها شهروند افغانستان باشند که تحت حاکمیت طالبان به نحوی زندانی اند و در برابر سیاست‌های "زن‌ستیزانه، غیردینی و غیرانسانی" طالبان حق اعتراض و بیان دیدگاه ندارند.
آروین افزود: "ما در دومین سالروز تحویل‌دهی قدرت به گروه طالبان یک بار دیگر تعهد می‌نمایم که تا تامین تمام حقوق و آزادی شهروندان کشور به مبارزه خویش ادامه خواهیم داد. ما باورمندیم که در حاکمیت طالبان همه شهروندان افغانستان به ویژه زنان قربانی اند."
او از سایر جنبش‌های اعتراضی زنان خواست که تمام حقوق و توقعات زنان و مردم افغانستان را به بازگشایی مکاتب و دانشگاه‌ها محدود نسازند، بلکه برای یک افغانستان آزاد و دموکراتیک علیه طالبان مبارزه کنند.
به باور جنبش شنبه‌های ارغوانی، تنها راه حل مشکلات و چالش‌های کنونی در افغانستان، بدیل حکومت طالبان است و باید حکومتی بر اساس آرای مردم در افغانستان شکل گیرد تا آزادی‌های مدنی، مذهبی و فکری را به رسمیت بشناسد و در نهایت عدالت اجتماعی تامین شود.
در همین حال، اعضای جنبش زنان برای صلح و آزادی همایش‌های اعتراضی را در مکان‌های سربسته در کابل و پروان برگزار کردند. آنان شعارهای "مرگ بر تروریزم و حامیان شان" و "زن، انقلاب، آزادی" را سردادند.
به گفتۀ این زنان معترض، هم‌زمان با سقوط نظام جمهوری، بنیادهای زندگی مردم در افغانستان فروریخت و آزادی‌های جمعی و فردی از بین رفت و "تاریکی و جهالت" جای آن را گرفت.
آنان گفتند: "زنان افغانستان اکنون زیر سلطهٔ محاکم صحرایی یک گروه تروریستی، همواره در معرض صدور احکام سنگینی چون اعدام، سنگسار، شلاق، ازدواج اجباری، ازدواج زیر سن و سلب آزادی قرار دارند که همه این‌ها، موجب فشارهای شدید روانی، فکر به خودکشی و مصایب فردی و اجتماعی بسیار شده که تعریفی به جز از حذف سیستماتیک زنان و آپارتاید جنسیتی، تعریف دیگری ندارد."
معترضان توافقنامهٔ صلح دوحه میان ایالات متحده امریکا و طالبان را فاجعه‌بار توصیف کردند و گفتند که امضای آن سبب آوارگی میلیون‌ها انسان، گرسنگی و آپارتاید جنسیتی و قومی در افغانستان شد. آنان تاکید کردند که این توافق به عنوان توافقی که بین "یک دولت و یک گروه تروریستی" امضا شده، فاقد مشروعیت است و باید لغو گردد.
در این حال، اعضای "مکتب انتقادی کابل" که گروهی از زنان معترض استند، نیز در کابل اعتراض کردند. آنان گفتند که گرد آمده اند تا یک بار دیگر صاحبان دموکراسی و نظم نوین جهانی را مبنی بر سیاست غلط شان مخاطب قرار دهند.
آنان همچنان شعارهای ضد امریکایی را سر داده گفتند "امریکا، دشمن حقوق بشر، سیاست‌ات جمله شر"، "امریکا، امریکا، مدعی بی‌عنان و ناقض حق زنان"، "امریکا امریکا، مرکز نیرنگی تو، شاطر هفت‌رنگی تو".
این در حالی است که از چند روز به اینسو گردهمایی‌ها و اعتراضاتی علیه حکومت طالبان در داخل افغانستان و خارج از این کشور از سوی فعالان و مدافعان حقوق زن برگزار شده است. یک روز پیش کابل، بدخشان و تخار نیز شاهد حرکت‌های مشابه بودند.
در آستانۀ دومین سال حاکمیت دوبارۀ طالبان بر افغانستان، فعالان مدنی و مدافعان حقوق بشر و حقوق زنان در فراخوانی خواستار اشتراک شهروندان افغانستان در تظاهرات داخلی و خارجی علیه طالبان شدند.
این فعالان و مدافعان تظاهرات و اعتراضات را در کشورهای مختلف زیر نام "هفتۀ همبستگی با مردم افغانستان علیه گروه تروریستی و فاشیستی طالبان" از ۱۳ تا ۲۰ اگست برنامه‌ریزی کرده اند.