ادارهٔ ملی فضایی ایالات متحده (ناسا) روز پنجشنبه ۳۰ می (۱۰ جوزا) گفت که تلسکوپ جیمز وب در یک ریکارد تازه دورترین کهکشان را کشف کرد، نظام درخشانی که بر اساس تخمین‌ها ۲۹۰ میلیون سال پس از انفجار بزرگ (بیگ بنگ) وجود داشته است.
تلسکوب جیمز وب که در سال ۲۰۲۲ به فعالیت آغاز کرد، عصر جدیدی از پیشرفت های علمی را آغاز کرده و به دوردست ترین فاصله‌های کیهان نگاه می‌کند که پیش از این دیده نشده بود.
پژوهشگران می‌گویند که یافته‌های تازه "مفاهیم عمیق" برای درک انسان‌ها از آنچه دارد که شفق کیهانی، عنوان می‌شود.
یک تیم از فضانوردان در اوایل سال ۲۰۲۳ کهکشانی را یافتند که (JADES-GS-z14-0) نامیده می‌شود، اما آنان به تحقیقات بیشتر نیاز داشتند تا اطمینان حاصل کنند که واقعاً دورترین کهکشان را یافته اند.
ستیفانو کارنیانی پژوهشگر ایتالیایی و کیفین هاینلاین از پوهنتون آرزونای امریکا در یک بیانیهٔ مشترک گفتند که این کهکشان "به گونهٔ حیرت انگیز روشن بود، آنچه که ما از کهکشانی به این دوری انتظار نداشتیم و همچنان در نزدیکی یک کهکشان دیگر قرار داشت و طوری معلوم می‌شد که گویا هر دو بخشی از یک شی بزرگ باشد."
تا زمانی که نور و روشنی دورترین کهکشان تا زمین می‌رسید، توسط انبساط کهیانی آنقدر تحت فشار قرار می‌گیرد که به ناحیه مادون قرمز (انفرارید) طیف نور مبدل می‌شود و تلسکوپ جیمز وب این توانایی را دارد که با شفافیت مادون قرمز را کشف کند.
این تیم پژوهشگران نظارت تاییدی را در ماه‌های اکتوبر و جنوری انجام داد. نظارت نخست توسط تصویر ساز ابتدایی تلسکوپ جیمز وب که (NIRCam) نامیده می‌شود و دوم توسط آلهٔ (NIRSpec) که نور یک شی را برای تشخیص خواص فزیکی آن تحلیل و تجزیه می‌کند، صورت گرفت.
این انکشاف تازه نه تنها ریکارد قبلی دوترین کهکشان را شکست بلکه سبب به میان آمدن پرسش‌های جدید درعلم ستاره شناسی شد.
کارنیانی و هاینلاین گفتند که آنچه در مورد این کهکشان جدید بیشتر اهمیت دارد درخشش بیش از حد آن است.
بر اساس تصاویر گرفته شده، تشخیص داده شد که این کهکشان ۱۶۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد، به این معنی که روشنی باید از سیارهٔ خیلی جوان باشد.
پژوهشگران گفته اند که این درخشش نشان می دهد که بزرگی این کهکشان چند صد میلیون بار بزرگتر از آفتاب است و این امر پرسشی را به میان میاورد که چگونه طبعیت می‌تواند کهکشانی را به این بزرگی و روشنی در کمتر از ۳۰۰ میلیون سال به وجود بیاورد.
در کنار این، تجزیهٔ انتشار نور این کهکشان به موجودیت اکسیجن نیز اشاره می‌کند، یافتهٔ حیرت آور دیگر که به حضور سیاره‌های بزرگ بیشتر، پیش از کشف شدن آن، اشاره می‌کند.
پژوهشگران می‌گویند که مشاهدات این کهکشان پیشبینی‌های نجومی را در مورد چگونگی کهکشان‌‌ها پس از انفجار بزرگ ۱۳.۸ میلیارد سال قبل، ارایه می‌کند.
محققین می‌گویند که با در نظر داشت بخش نسبتاً کوچک آسمان تاریک که پژوهشگران آنرا مشاهده می‌کنند، بسیار احتمال دارد که کهکشان‌های درخشانتری که قبلاً وجود داشته اند، در سال‌های آینده کشف شود.
قرار است یافته‌های تازهٔ این پژوهشگران به زودی به نشر برسد.