اعتیاد به کار چیست و چه زیان‌های صحی دارد

با آنکه اصطلاح اعتیاد به کار تضعیف و رقیق جلوه داده می‌شود،‌ افراد معتاد به کار به ویژه کسانی‌که مشکلات صحت روانی داشته باشند، ساعات طولانی کار کرده یا همواره در وسوسهٔ امور کاری می‌باشند.

بارزترین مشخصهٔ‌ یک فرد معتاد به کار یا در معرض ابتلا به اعتیاد به کار این است که این فرد امور کار و دفتر را به خانه می‌آورد، بیشتر از ساعات مشخص کاری در دفتر کار می‌کند و یا هم در اوقات غیرکاری در منزل، همواره تلیفون و ایمیل های کاری خود را مرور می‌کند.

خلاصه اینکه اگر اوقات خانوادگی، ورزش، خورد و نوش صحی و زندگی اجتماعی یک فرد به خاطر مشغلهٔ کاری متاثر شود، آن فرد در معرض ابتلا به اعتیاد به کار قرار دارد.

پژوهشگران با استفاده از مقیاس برگن برای اعتیاد به کار و بررسی هفت معیار مشخص گرایش یک فرد را به اعتیاد به کار سنجش می‌کنند.

اندیشیدن در مورد اینکه وقت بیشتری برای کار خلق شود، کارکردن بیشتر از ساعات متوقعه، کار کردن به خاطر رفع احساس گناه، اضطراب و افسردگی، مورد انتقاد قرار گرفتن از سوی دیگران به خاطر پرکاری بیش از حد و گوش ندادن به این انتقادات، خود را زیر فشار قراردادن به خاطر دوری از کار، اولویت ندادن به کارهای ذوقی، خوش‌گذرانی و ورزش به خاطر کار و پرکاری بیش از حد که سبب آسیب صحی شود، از معیارهای هفت گانهٔ مقیاس برگن است.

اگر یک فرد چهار مورد از این نکات هفت‌گانه را داشته باشد، می‌توان گفت که آن فرد به کار معتاد است.

بر اساس یافته‌های علمی، اعتیاد به کار بیشتر در میان زنان معمول بوده و نیز کسانیکه خود را "کمال‌گرا" می‌خوانند به کار کردن زیاد معتاد می‌شوند.

افراد معتاد به کار، ممکن از اضافه کاری به عنوان روشی برای گریز از مشکلات شخصی کار بگیرند، اما اعتیاد به کار خود سبب آسیب رساندن به روابط فردی و مشکلات صحی فزیکی و روانی می‌شود. تحقیقات نشان داده است که استرس ناشی از فشار مفرط کار منجر به اضطراب، افسردگی و دیگر مشکلات روانی، خانوادگی و اجتماعی می‌شود.

نتایج یک تحقیق طبی نشان داده است که زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به اعتیاد به کار قرار دارند.

به باور کارشناسان صحت، اینکه زنان بیشتر در معرض ابتلا به اعتیاد به کار قرار دارند، از دید دوگانه میان کارمندان زن و مرد در برخی ادارات و محیط‌های کاری ناشی می‌شود.

زنان ممکن دوچند کار کنند تا ثابت کنند که با همکاران مرد شان هم تراز اند. ارج گذاری نشدن به کار زنان، معاش نابرابر با مردان، فقدان حمایت برخی مدیران و کارفرمایان از کارمندان زن، تاکید بر اینکه تمام کارها بدون کم و کاست انجام شود، از دلایل دیگر پرکاری و اعتیاد زنان به کار عنوان شده است.

درک اینکه چه زمانی باید از کار دست کشید، دشوار است، اما با رهنمود و حمایت درست می‌توان خود را از تاثیرات منفی فشار کار و معتاد شدن به کار محفوظ نگه داشت.

نگاه واقعبینانه و حفظ توازن میان نیازهای کاری و ضرورت زندگی فردی می‌تواند در حل این مشکل کمک کند. داکتران استدلال می‌کنند که اگر امور کاری تاثیر منفی بر زندگی خانوادگی، روابط با دوستان و سلامت کلی انسان می‌گذارد، هیچ گونه درآمد یا دستآورد کاری نمی‌تواند این ضایعه را جبران کند.

صرف نظر از اینکه یک فرد تا چه حد مشغلهٔ کاری دارد، باید برای خود وقت بگذارد و همه روزه یک مقدار وقت را به دور از دغدغه‌های کاری صرف ورزش، تماس با خانواده و دوستان و مطالعه کند.

کارشناسان صحی می‌گویند که نجات یافتن از اعتیاد به کار ممکن است و به گفتهٔ آنان اگر یک فرد نتواند به تنهایی خود را از چنگ اعتیاد به کار نجات دهد، بهتر است با یک متخصص صحت رجوع کرده و در این زمینه طالب کمک شود.