بر اساس گزارش جدید سازمان حفاظت از کودکان (Save the Children) یک سال پس از تسلط طالبان بر افغانستان، بحران اقتصادی، خشک‌سالی فلج‌کننده و محدودیت‌های تازه توسط طالبان، زندگی دختران را از بین برده، آنان را از جامعه منزوی و گرسنه رها کرده است.
در این گزارش که زیر نام "نقطه شکست: زندگی برای کودکان" امروز چهارشنبه دهم اگست (۱۹ اسد) نشر شد، آمده است که یک چهارم دختران علایم افسردگی دارند.
بر اساس این گزارش، یک سال پس از مسلط شدن طالبان بر افغانستان، ۹۷ درصد خانواده‌ها برای تامین غذای کافی برای فرزندان خود در تلاش اند و دختران کمتر از پسران غذا می‌خورند.
در گزارش آمده است: "تقریباً ۸۰ درصد از کودکان گفتند که در ۳۰ روز گذشته گرسنه به رختخواب رفته اند. دختران تقریباً دو برابر پسرها بیشتر گرسنه به رختخواب می‌روند."
این گزارش تاکید کرده است که کمبود غذا پیامدهای مخربی بر سلامت کودکان دارد و آیندۀ آنان را تهدید می‌کند.
در این پژوهش از هر ده دختر، نه تن آنان گفته اند که وعده‌های غذایی‌شان در سال گذشته کاهش یافته است و نگران اند، زیرا وزن شان رو به کاهش است و برای مطالعه، بازی و کار انرژی ندارند.
سازمان حفاظت از کودکان گفته است: "این بحران همچنین آسیب‌های خطرناکی بر سلامت روانی و روانی دختران وارد می‌کند. بر اساس مصاحبه با وابستگان دختران، ۲۶ درصد از دختران در مقایسه با ۱۶ درصد پسران، علایم افسردگی را نشان می‌دهند و ۲۷ درصد از دختران در مقایسه با ۱۸ درصد از پسران، علایم اضطراب را نشان می‌دهند."
بر اساس این گزارش، دختران گفته اند که شب‌ها در خوابیدن مشکل دارند، زیرا نگران اند و خواب‌های بدی می‌بینند. آن‌ها همچنین گفته اند که از بسیاری فعالیت‌هایی که قبلاً آن‌ها را خوشحال می‌کرد، مانند گذراندن وقت با اقوام و دوستان و رفتن به پارک‌ها و مغازه‌ها، کنار گذاشته شده اند.
پس از مسلط شدن طالبان در ماه اگست سال گذشته، هزاران دختر بالاتر از صنف ششم از رفتن به مکتب محروم و خانه‌نشین شدند. به باور فعالان حقوق زن، این مسله سال‌ها پیشرفت برای برابری جنسیتی را معکوس کرد.
دخترانی که با دفتر حفاظت از کودکان مصاحبه کرده، گفته اند از این که دیگر نمی‌توانند به مکتب بروند، ناامید و خشمگین اند. این دختران نسبت به آینده خود ناامید هستند زیرا "حقوق و آزادی هایی" را که قبلاً داشتند، اکنون ندارند.
بیش از ۴۵ درصد از دختران گفته اند که به مکتب نمی‌روند و چالش‌های‌اقتصادی، ممنوعیت طالبان برای حضور دختران در مکاتب متوسطه و لیسه و همچنین نگرش منفی جامعه را به عنوان موانع اصلی برای دسترسی به آموزش بیان کرده اند.
این در حالی است که با گذشت یک سال از سلطۀ طالبان بر افغانستان، وزارت معارف حکومت این گروه هنوز هم می‌گوید که تلاش‌های برای بازگشایی مکاتب متوسطه و لیسهٔ دختران جریان دارد.
نورالله منیر، سرپرست این وزارت ادعا کرد که حکومت این گروه، هیچ مخالفتی با آموزش دختران ندارد. او گفت: "مردم در نقاط دوردست با تعلیم دختران مخالفت ندارند، بلکه در برابر بیرون شدن دختران شان از خانه حساسیت دارند. فرهنگ افغان‌ها در این مورد بسیار حساس است."
از سویی هم، کریس نیامندی، رییس سازمان حفاظت از کودکان در افغانستان گفت: "زندگی برای کودکان در افغانستان وخیم است، یک سال از زمانی که طالبان قدرت را به دست گرفتند، کودکان شبانه گرسنه به بستر می‌روند، آن‌ها احساس خستگی و بیهودگی می‌کنند و نمی‌توانند مانند گذشته بازی و مطالعه کنند.
به گفتهٔ وی، کودکان افغان، روز خود را با زحمت در کارخانه‌های خشت‌پزی، جمع‌آوری زباله و نظافت خانه‌ها "به جای رفتن به مکتب" می‌گذرانند.
آقای نیامندی گفت: "دختران بیشترین وخامت اوضاع را تحمل می‌کنند. آن‌ها وعده‌های غذایی بیشتری را از دست می‌دهند، از انزوا و پریشانی عاطفی رنج می‌برند و در حالی که پسران به مکتب می‌روند، در خانه می‌مانند. این یک بحران انسانی و یک فاجعه حقوق کودک نیز است."
به باور وی، راه حل به تنهایی در افغانستان یافت نمی‌شود، بلکه راه حل در راهروهای قدرت و در دفاتر رهبران سیاسی جهانی نهفته است.
رییس سازمان حفاظت از کودکان هشدار داده است که اگر رهبران سیاسی جهان، بودجه فوری بشردوستانه را تامین نکنند و راهی برای احیای سیستم بانکی و حمایت از اقتصاد رو به سقوط افغانستان نیابند، زندگی کودکان از دست خواهد رفت و تعداد بیشتری از پسران و دختران دوران کودکی خود را به دلیل کار، ازدواج و نقض حقوق از دست خواهند داد.
