سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان از وضعیت رسانه‌ها و خبرنگاران در افغانستان تحت حاکمیت طالبان ابراز نگرانی کرده و گفته است که کارمندان رسانه‌ای زن با تهدیدات جدی مواجه اند.
این سازمان ناوقت روز جمعه هفتم مارچ (۱۷ حوت) به مناسبت فرا رسیدن هشتم مارچ روز جهانی همبستگی زنان گفته است که خبرنگاران زن در افغانستان در بیشتر از سه سال گذشته، با محدودیت‌های زیاد روبرو اند و تلاش طالبان برای محو کامل آنان از رسانه‌های این کشور جریان دارد.
سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان گفته است: "آمار کاهش مشارکت بانوان خبرنگار در رسانه‌های کشور به دلیل سیاست‌های تبعیض‌آمیز حاکمان فعلی، حاکی از تلاش‌ها برای محو کردن کامل بانوان از جامعه رسانه‌ای در افغانستان است."
این سازمان، از کاهش چشم‌گیر خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ای زن پس از حاکمیت دوباره طالبان بر افغانستان اظهار نگرانی کرده و گفته است که در حال حاضر تنها، ۸۹۳ زن مصروف کار در رسانه‌های این کشور اند.
به گفتۀ این نهاد، هم‌اکنون ۸۵۲ کارمند زن به گونۀ رسمی و ۴۱ تن دیگر به حیث کارآموزش در رسانه‌های ۲۵ ولایت به شمول بادغیس، بامیان، بدخشان، بلخ، پروان، پنجشیر، تخار، جوزجان، خوست، دایکندی، سرپل، سمنگان، غزنی، غور، فاریاب، فراه، کابل،کاپیسا،قندوز، قندهار، کنر، لغمان، ننگرهار، نیمروز و هرات فعالیت دارند.
سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان افزوده است: "با تاسف که در حال حاضر در نه ولایت باقی‌مانده شامل بغلان، هلمند، لوگر، میدان وردک، نورستان، پکتیا، پکتیکا، ارزگان و زابل هیچ کارمند رسانه‌ای زن وجود ندارد. این موضوع شکاف قابل توجهی در کار رسانه‌ای ایجاد می‌کند که باید از سوی نهادهای بین‌المللی حامی خبرنگاران به گونۀ جدی پی‌گیری و دادخواهی شود."
رهبر طالبان در ماه اسد سال روان قانون امر به معروف و نهی از منکر را تصویب کرد که در آن محدودیت‌هایی بر رسانه‌ها نیز وضع شده و به محتسبان طالبان دستور داده شده است تا مانع نشر مطالبی شوند که عکس‌های زنده‌جان در آن باشد.
سپس وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان به تاریخ ۱۴ اکتوبر (۲۳ میزان) تعهد کرد که قانونی را تطبیق خواهد کرد که رسانه‌ها را از پخش تصاویر زنده‌جان‌ها منع می‌کند. هرچند به گفتۀ مقام‌های این وزارت، این قانون به گونهٔ تدریجی تطبیق خواهد شد.
پیش از این، از زمان بازگشت دوباره طالبان به قدرت، مقام‌های اداره حاکم، کم از کم ۱۵ دستورالعمل به رسانه‌ها ابلاغ کرده بودند که طیف وسیعی از امور مرتبط با رسانه‌ها، از جمله منع حضور زنان در رسانه‌های تحت پوشش اداره حاکم از جمله رادیو و تلویزیون ملی، تا ممنوعیت پوشش تظاهرات، ممنوعیت موسیقی، چگونگی حضور و پوشش زنان در رسانه‌ها، ممنوعیت نقش آفرینی زنان در نمایش‌نامه‌ها و برنامه‌های سرگرمی تلویزیونی، ممنوعیت مصاحبه با مخالفان اداره حاکم، ممنوعیت پخش تلویزیون‌های بین‌المللی از طریق رسانه‌های افغانستان، ممنوعیت نشر فلم و سریال، ممنوعیت نقد مسوولان طالبان و ممنوع بودن همکاری با رسانه‌های "تبعیدی" را در برمی‌گیرد.
این درحالی است که پیش از این، سازمان گزارشگران بدون مرز با نشر گزارشی گفته بود که طالبان در برخی از ولایات حتا پخش صدای زنان را از طریق رسانه‌های محلی منع کرده‌اند.
به گفتۀ این سازمان، اخیراً طالبان فعالیت یک رادیو محلی را در خوست موقتاً متوقف کردند که صدای یک زن از طریق تماس تلیفونی در یکی از برنامه‌های آن منتشر شده بود.
بر بنیاد معلومات این سازمان، پیش از حاکمیت مجدد طالبان بر افغانستان، حدود ۱۲هزار خبرنگار و کارمند رسانه‌ای در افغانستان مشغول کار بودند، اما در سه سال گذشته، نزدیک به هشت‌هزار آن کار خود را ترک کرده و بیکار شده‌اند.
همچنان گزارشگران بدون مرز گفته بود که پس از مسلط شدن مجدد طالبان بر افغانستان، ۸۰ درصد کارمندان رسانه‌ای زن کار خود را ترک کرده اند.
طالبان پس از تسلط مجدد بر افغانستان، محدودیت‌های فراوانی را بر رسانه‌ها وضع کرده و وضعیت مانند حاکمیت نخست این گروه در حال سمت و سو یافتن است. طالبان در حاکمیت نخست خود بین سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ نشرات تلویزیونی و تصویربرداری را به کلی منع کرده بودند.
زمانیکه طالبان در ۱۵ اگست ۲۰۲۱ قدرت را در افغانستان دوباره در دست گرفتند، حدود ۸۴۰۰ رسانه در آن کشور فعالیت داشت، اما بر اساس گزارش سازمان گزارشگران بدون مرز، در جریان سه سال حاکمیت طالبان، حدود ۳۰۰۰ رسانه در افغانستان از فعالیت باز مانده اند.
گروه