خاطره امید ، دختری كه از ۱۴ سالگی تصمیم گرفته تمام دردهای اجتماعی جامعه اش را بر روی صفحات چوبی و یا فلزی حک نماید. خاطره میگوید یازده سال است که حكاکی میکند یعنی مستندهای اجتماعی و لطافت های طبیعی را با عشق و عرفان می آمیزد.
خاطره
خاطره تنها دختر در هرات است كه از هنر حكاكی در ارگ تاریخی این ولایت حمایت میكند.
هنری كه حتی به ارگ ریاست جمهوری افغانستان راه یافته و توانسته در نمایشگاه های منطقوی معرف فرهنگ و هنر دستی افغان ها باشد.
خاطره میگوید در سال ۲۰۰۳ میلادی به همراه یک استاد و چند شاگرد مبل و صندلی برای قصر ریاست جمهور ساختند كه از منبت كاری ،استخوان كاری و مورخ كاری ساخته شد و در سال ۲۰۱۲ میلادی در نمایشگاهی در تاجیكستان یک عصای چوبی را با هنر قلم زنی ساختند كه بر روی آن چهره های بزرگان علم و ادب یعنی مولانا و شمس، پیكر تراشی شده بود.
حکاکی هراتی
با این همه، خاطره از دلسردی خود نسبت به این هنر سخن میزند. او بی توجهی دولت نسبت به این هنر و صنعت دستی را دلیلی بر كمرنگ شدن جایگاه آن در اجتماع میخواند.
خاطره میگوید در حقیقت آنقدر دلزده شده است كه با وجود تمام فعالیت های یازده ساله اش میخواهد از این رشته كنار رود.
خاطره میگوید این روزها موجودیت ماشین های حكاكی كه از پاكستان آمده بازار هنر حكاكی را متاثر كرده و اگر به گفته خاطره دولت به این مسئله توجه نكند حكاكی به دست فراموشی سپرده شده و اندک اندک نابود خواهد شد.
حكاكی یكی از هفت هنر اصیل هرات میباشد كه هم اكنون مكانی را در ارگ تاریخی این ولایت به خود اختصاص داده كه بیشتر علاقمندان آن را سیاحان خارجی تشكیل میدهند.
