سردی بیش از حد هوا این روزها در هرات، زنده گی معتادین بی سرپناه را با مشکل روبرو ساخته است.
مسئولین محلی این ولایت می گویند بارش برف در دو روز اخیر باعث مرگ چهار معتاد شده که بیشتر آنان از کشور ایران رد مرز شده بودند.
کمرکلاغ در حاشیه شاهراه هرات – تورغندی به خانۀ معتادین تبدیل شده، معتادینی که از ولایات مختلف افغانستان می باشند و در بین آنها زنان و کودکان نیز به چشم می خورد.
علی خاوری که ۲۲ سال دارد و به تازگی از کشور ایران رد مرز شده وضعیت خود را در این منطقه در حومۀ شهر هرات به رادیو آشنا بیان کرده گفت "حالا نان خوردن را ندارم و مجبور ام در این سرما شب تا صبح پتو بالای سرم بیاندازم و چند تیکه پلاستیک را برای گرما تا صبح آتش بزنم."
رفیق شیرزی مسئول اداری شفاخانه هرات می گوید که از ابتدای فصل زمستان تا به حال ۱۲ تن از معتادین در این ولایت بر اثر سرما جان خود را از دست داده اند و "در کل به تعداد چهار واقعه از معتادینی که در سطح شهر بر اثر سرما در دو روز گذشته زیر پل و پلچک ها یخ زده و جان باخته اند را داریم که اجسادشان طی ۴۸ ساعت گذشته به شفاخانه حوزوی هرات انتقال داده شده است.
نقش کارفرمایان
این معتادین که بیشتر شان مرد می باشند ادعا می کنند زمانی که برای کار به کشور ایران مهاجرت کرده بودند از سوی کارفرمایان ایرانی خود به مواد مخدر آغشته شدند.
عبدالله که از ولسوالی انجیل هرات است می گوید "به ایران کار میکردم یک صاحب کار معتاد به تریاک داشتم که به من هم میگفت بیا چند دود تریاک بکش تا بیشتر کار کنی و من هم کم کم به این خط افتادم."
اما ادعای آنها توسط کدام مقام افغان و یا ایران تائید نشده است.
آنها از دولت می خواهند تا زمینه بازگشت به خانه هایشان را برای آنها فراهم کند و یا اینکه مکانی را برای آنها در نظر گیرند که بتوانند خود را از این مشکل نجات دهند.
عبدالعزیز معتاد دیگری از ولایت فاریاب که ۳۵ سال دارد به رادیو آشنا گفت "از دولت میخواهم که ما را بصورت گروه های پنج تا ۱۰ نفری به ولایت هایمان روان کند تا در انجا زنده گی کنیم و در ولایت خود بمیریم."
عبدالقادر رحیمی رییس کمیسیون حقوق بشر ولایت هرات دو روز پیش نیز با ابراز نگرانی از وضعیت معتادین بی سرپناه در این ولایت مسئولین امنیتی را متهم به سهل انگاری در قسمت جلوگیری از توزیع مواد مخدر در بین معتادین کرد.
گفته می شود هم اکنون بیشتر از 70 هزار معتاد در ولایت هرات زندگی میکنند که ۱۵ در صد آنان را زنان و کودکان تشکیل می دهند، اما تائید دقیق این ارقام ممکن نیست.
مسئولین محلی این ولایت می گویند بارش برف در دو روز اخیر باعث مرگ چهار معتاد شده که بیشتر آنان از کشور ایران رد مرز شده بودند.
کمرکلاغ در حاشیه شاهراه هرات – تورغندی به خانۀ معتادین تبدیل شده، معتادینی که از ولایات مختلف افغانستان می باشند و در بین آنها زنان و کودکان نیز به چشم می خورد.
علی خاوری که ۲۲ سال دارد و به تازگی از کشور ایران رد مرز شده وضعیت خود را در این منطقه در حومۀ شهر هرات به رادیو آشنا بیان کرده گفت "حالا نان خوردن را ندارم و مجبور ام در این سرما شب تا صبح پتو بالای سرم بیاندازم و چند تیکه پلاستیک را برای گرما تا صبح آتش بزنم."
رفیق شیرزی مسئول اداری شفاخانه هرات می گوید که از ابتدای فصل زمستان تا به حال ۱۲ تن از معتادین در این ولایت بر اثر سرما جان خود را از دست داده اند و "در کل به تعداد چهار واقعه از معتادینی که در سطح شهر بر اثر سرما در دو روز گذشته زیر پل و پلچک ها یخ زده و جان باخته اند را داریم که اجسادشان طی ۴۸ ساعت گذشته به شفاخانه حوزوی هرات انتقال داده شده است.
نقش کارفرمایان
این معتادین که بیشتر شان مرد می باشند ادعا می کنند زمانی که برای کار به کشور ایران مهاجرت کرده بودند از سوی کارفرمایان ایرانی خود به مواد مخدر آغشته شدند.
عبدالله که از ولسوالی انجیل هرات است می گوید "به ایران کار میکردم یک صاحب کار معتاد به تریاک داشتم که به من هم میگفت بیا چند دود تریاک بکش تا بیشتر کار کنی و من هم کم کم به این خط افتادم."
اما ادعای آنها توسط کدام مقام افغان و یا ایران تائید نشده است.
آنها از دولت می خواهند تا زمینه بازگشت به خانه هایشان را برای آنها فراهم کند و یا اینکه مکانی را برای آنها در نظر گیرند که بتوانند خود را از این مشکل نجات دهند.
عبدالعزیز معتاد دیگری از ولایت فاریاب که ۳۵ سال دارد به رادیو آشنا گفت "از دولت میخواهم که ما را بصورت گروه های پنج تا ۱۰ نفری به ولایت هایمان روان کند تا در انجا زنده گی کنیم و در ولایت خود بمیریم."
عبدالقادر رحیمی رییس کمیسیون حقوق بشر ولایت هرات دو روز پیش نیز با ابراز نگرانی از وضعیت معتادین بی سرپناه در این ولایت مسئولین امنیتی را متهم به سهل انگاری در قسمت جلوگیری از توزیع مواد مخدر در بین معتادین کرد.
گفته می شود هم اکنون بیشتر از 70 هزار معتاد در ولایت هرات زندگی میکنند که ۱۵ در صد آنان را زنان و کودکان تشکیل می دهند، اما تائید دقیق این ارقام ممکن نیست.
