دانشمندان میگویند، که یکی از دواهای معمولی سردردی به گونۀ شگفت انگیزی خطر انکشاف مرض 'پارکینسون' را در نزد افراد کاهش میدهد. 'پارکینسون' یک نوع تشوش دماغی است که عمدتاً افراد مسن را مصاب ساخته و با ناتوانی های فزیکی توأم می باشد.
یافته های مطالعه یی که در جریان شش سال توسط ١٣٦ هزار نرس، افراد مسلکی عرصۀ طب، و محققین در فاکولتۀ صحت عامۀ پوهنتون هاروارد ایالات متحده صورت گرفته است نشان میدهد افرادی که به طور منظم برای رفع سردردی از تابلیت های ایبوپروفین یا سایر دواها ضد درد استفاده میکنند، خطر انکشاف مرض پارکینسون در نزد آنها به میزان نزدیک به ٤٠ درصد کاهش می یابد. اخذ یک یا دو تابلیت ایبوپروفین دو مرتبه و یا بیشتر از آن در هفته، یک نوع عادی استفاده از این دوا پنداشته می شود. سایر دواهای مسکن به شمول اسپرین و استامینوفن مزایای محافظتی مشابهی را از خود نشان نداده است.
البرتو اسکاریو، یک تن از محققین می گوید، ظاهراً ایبوپروفین بالای آن مسیر فعالیت های عصبی اثر میگذارد که مستلزم انکشاف پارکینسون در نزد افراد می باشد.
مرض پارکینسون سبب مشکلات حرکی و تقلصات غیر قابل ادارۀ عضلات میگردد.
اسکاریو میگوید، تاکنون متخصصین برای جلوگیری از ابتلای به پارکینسون اخد ایبوپروفین را به مردم توصیه نمی کنند، این مرض به صورت وصفی افراد ٦٥ سال و مسن تر از آن را مصاب میسازد.
اسکاریو می گوید:
"پارکینسون یک مرض نسبتاً نادر است، پس ما از ملیون ها انسان نمی خواهیم تا برای جلوگیری از ابتلا به پارکینسون ایبوپروفین اخذ کنند."
از سوی دیگر، در صورتی که ایبوپروفین با احتیاط به مصرف نرسد، خود میتواند سبب مشکلات معده، گرده ها، جگر و تشوشات بولی گردد.
اسکاریو می گوید، اکنون محققین این نکته را مورد مطالعه قرار خواهند داد که آیا دوای یاد شده به کسانی که مصاب به 'پارکینسون' تشخیص گردیده اند، باید تجویز گردد یا خیر، شمار این افراد در سراسر جهان تخمیناً به شش ملیون نفر میرسد.
اسکاریو می گوید:
"آنچه را که ما در واقع ضرورت داریم تا به اثبات برسانیم این است که اگر آنها ایبوپروفین را دریافت کنند، در دراز مدت به سود شان خواهد بود. ولی کاری که باید به طور وسیع انجام شود، آزمایشات وسیع و مطالعات کلینیکی است تا دیده شود که آیا تجویز ایبوپروفین میتواند برای مریضان مصاب پارکینسون مؤثر واقع گردد یا خیر."
مطالعۀ که به شرح ارتباط احتمالی میان استفاده از ایبوپروفین و کاهش خطر پارکینسون میپردازد، در ژورنال نیورولوجی به نشر رسیده است.