جنبش شنبه‌های ارغوانی در یک حرکت اعتراضی در مکان سربسته در داخل افغانستان، از وضعیت موجود برای زنان انتقاد کرد.
شماری از اعضای این جنبش امروز چهارشنبه ۱۴ جون (۲۴ جوزا) در یک مکان سربسته تابلوهای اعتراضی "حق، عدالت، آزادی"، "ندای ما برحق است، جای طالبان دوزخ است" و "نه به تروریزم، نه به افکار افراطی" را بلند کردند.
به گفتۀ اعضای این جنبش، طالبان به جز وضع ممنوعیت و محرومیت بر زنان زیر نام دین و شریعت، به هیچ مورد دیگر فکر نمی‌کنند.
آنان گفتند: "در حالیکه وضع اقتصادی مردم هر روز در حال بدتر شدن است، تعداد گداها در حال افزایش است، هیچ کس در هیچ کجای افغانستان امنیت روحی روانی و فزیکی ندارد، حکومت سرپرست طالبان معلوم نیست تا چه زمان سرپرست خواهد بود، تبعیض جنسیتی، قومی، زبانی و مذهبی به اوج خود رسیده، ما از این وضعیت به ستوه آمده ایم".
آنان گفتند که برای شان یک روز نفس کشیدن زیر حاکمیت "استبدادی" طالبان همانند یک سال سپری می‌شود.
این زنان معترض از مردم افغانستان خواستند که در برابر "ظلم و استبداد طالبانی" در کنار زنان افغانستان بایستند و از آنان حمایت کنند.
این در حالی است که اخیراً شماری از زنان معترض افغانستان با راه‌اندازی حرکت دادخواهانه در شبکه‌های اجتماعی، از کشورهای جهان می‌خواهند که در کنار زنان افغانستان بایستند.
این زنان همچنان از جامعه جهانی می‌خواهند که طالبان را به رسمیت نشناسند، چون به باور آنان رسمیت شناختن طالبان، رسمیت دادن به "آپارتاید جنسیتی" است.
طالبان به تاریخ ۱۵ اگست ۲۰۲۱ میلادی دوباره بر افغانستان مسلط شدند. این گروه به طور مداوم محدودیت‌هایی را بر مردم، به ویژه دختران و زنان اعمال کرده است.
منع آموزش دختران بالاتر از صنف ششم، تحصیل دختران و زنان در دانشگاه‌ها، رفتن به پارک‌ها، ورزشگاه‌ها و حمام‌های عمومی، سفر بدون محرم و منع کار آنان در نهادهای غیردولتی داخلی و خارجی و دفاتر ملل متحد بخشی از محدودیت‌های طالبان بر زنان است.
ملل متحد گفته است که "مجموع این احکام، هدایات و قوانین توانایی زنان را در کسب درآمد، دسترسی به مراقبت‌های صحی و آموزش، فرار از خشونت و اعمال حقوق خود، محدود می‌کند".
با آنهم، طالبان ادعا می‌کنند که به حقوق زنان احترام دارند و برای بازگشایی مکاتب و دانشگاه‌ها برای دختران کار جریان دارد اما تا اکنون هیچ پیشرفتی در این خصوص صورت نگرفته است.
