پژوهشگران پس از سال‌ها تحقیق به شواهدی دست یافتند که "نظارت فعال از سرطان پروستات موضعی" گزینهٔ امن در عوض جراحی و یا پرتودرمانی است.
این مطالعه به طور مستقیم سه روش درمانی سرطان پروستات را مقایسه کرده است: جراحی برای برداشتن تومورها، پرتودرمانی و نظارت فعال. بیشتر سرطان‌های پروستات به آهستگی رشد می‌کنند. روی همین دلیل، بررسی پیامدهای این بیماری سال‌ها طول می‌کشد.
استیسی لوب، متخصص سرطان پروستات در پوهنتون نیویارک میگوید که صرف نظر از نحوهٔ تداوی سرطان پروستات، میزان زنده ماندن بیماران مبتلا به سرطان پروستات که زیر تحقیق قرار داشتند، ۹۷ درصد بود که به گفتهٔ وی این "یک خبر بسیار خوب است."
نتایج این پژوهش روز شنبه در مجله طبی نیوانگلند منتشر شد و در کنفرانس انجمن اروپایی یورولوژی در میلان، ایتالیا، ارایه شد. اداره ملی تحقیقات طبی و مراقبت بریتانیا مصرف این تحقیق را پرداخت کرده است.
داکتر فردی حمدی، سرپرست تیم پژوهش از پوهنتون آکسفورد، گفت: "مردانی که مبتلا به سرطان پروستات موضعی تشخیص داده شده اند، نباید در تصمیم گیری درمان شان دچار وحشت شوند یا عجله کنند. در عوض، آنان باید "مزایای احتمالی و عوارض جانبی ناشی از گزینه‌های درمانی را به دقت مد نظر بگیرند."
اما او اضافه کرد که شماری اندکی از مردان مبتلا به بیماری های پرخطر یا پیشرفته تر به درمان های فوری نیاز دارند.
پژوهشگران برای انجام این تحقیق بیش از ۱۶۰۰ مرد را در بریتانیا زیر نظر گرفتند. این مردان توافق کردند که برای یکی از سه نوع تداوی -دور کردن تومور از طریق جراحی، پرتودرمانی و یا نظارت فعال - انتخاب شوند. این پژوهش تنها سرطان پروستات را زیر مطالعه داشت. مردانی که در گروپ نظارت قرار داشتند، همیشه خون آنان آزمایش می‌شد، شماری از افراد زیر عملیات جراحی و یا زیر تداوی پرتودرمانی قرار گرفتند.
مرگ ناشی از سرطان پروستات در میان گروپ افرادی که زیر نظارت فعال قرار داشتند، ۳.۱ درصد بود؛ میزان مرگ و میر در میان افرادی که تومور شان از طریق جراحی دور شده بود، ۲.۲ درصد بود و در نهایت میزان مرگ و میر ناشی از پرتودرمانی ۲.۹ درصد بود. این تفاوت از لحاظ احصاییه نا چیز تلقی شده است.
بر اساس این پژوهش، در جریان ۱۵ سال، گروپی که زیر نظارت فعال قرار داشت، سرطان آنان ۹.۴ درصد رشد کرد. سرطان افرادی که تومور آنان از طریق جراحی دور شده بود، ۴.۷ درصد رشد را نشان می‌داد و میزان رشد افرادی که پرتودرمانی شده بودند، پنج درصد بود.
این پژوهش در سال ۱۹۹۹ میلادی آغاز شد و متخصصان گفته اند که با تصویر برداری MRI و آزمایش‌های ارثیت که تصمیم گیری را هدایت می‌کند، استفاده از روش‌های نظارت امروز یک گزینه بهتر است.
داکتر لوب میگوید که ''قبل از اینکه بیماری در حال پیشرفت گسترش یابد، حالا راه‌های بیشتری برای کمک به تشخیص بیماری داریم. در ایالات متحده، نزدیک به ۶۰ در صد از بیماران [مبتلا به سرطان پروستات موضعی] نظارت را انتخاب می کنند که خطر آن کمتر است و اکنون نظارت فعال نامیده می شود."
انجمن سرطان ایالات متحده گزارش می دهد که پس از سرطان جلد، سرطان پروستات شایعترین نوع سرطان‌ها در میان مردان است و از هر هفت مرد یکی آن در طول عمر به ویژه در پیری به این بیماری مبتلا می شود.
سرطان پروستات در نزد مردان سالمند بیشتر دیده شده و از هر ۱۰ بیمار مبتلا به این بیماری، شش نفر آن بالاتر از سن ۶۵ سال عمر دارند. ابتلا به این نوع سرطان پیش از سن ۴۰ سالگی نادر است.
