در آستانۀ پانزدهم اگست، دومین سال تسلط دوبارۀ طالبان بر افغانستان، جنبش‌های معترض زنان افغانستان در فراخوانی، خواستار مبارزه و پیکار مردمی علیه حکومت این گروه شدند.
این جنبش‌های اعتراضی امروز شنبه پنجم اگست (۱۴ اسد) در فراخوان شان گفته اند که تاریخچۀ "سیاه و عملکرد ناروا و ستم‌گرانۀ طالبان" به ویژه سرکوب زنان و خانه‌نشین کردن آنان نشان می‌دهد که این گروه "اصلاح‌ناپذیر و مدارا ستیز" است.
در این فراخوان آمده است: "جنبش‌های معترض زنان افغانستان، از همه شما مردم خسته از ستم و ظلمت طالبانی تقاضامند است، که هم‌زمان با فرا رسیدن دومین سالگرد سلطه سیاهی، در خارج و داخل کشور دوشادوش خواهران تان به خیابان‌ها بیایید تا برای رهایی جمعی مان رزم و پیکار نماییم".
به باور جنبش‌های معترض زنان، ماندگاری حکومت طالبان منجر به تباهی افغانستان است و تنها راه حل ممکن در شرایط کنونی مبارزه و ایستادگی در برابر این گروه است.
طی دو سال گذشته، در اعتراضاتی که علیه طالبان در داخل افغانستان صورت گرفته، همواره زنان در جاده‌ها راه‌پیمایی کرده اند و یا هم در مکان‌های سربسته به دلیل مسایل امنیتی و ترس از بازداشت همایش‌های اعتراضی داشته اند.
این در حالی است که به دوسالگی تسلط دوبارۀ طالبان بر افغانستان ده روز دیگر باقی مانده است. طالبان در ۱۵ اگست ۲۰۲۱ بار دیگر قدرت را در افغانستان به دست گرفتند.
این گروه محدودیت‌های شدیدی را بر حق کار و آموزش زنان وضع کردند. آنان دروازه های مکاتب متوسطه و لیسه و دانشگاه‌ها را به روی دختران مسدود کرده و نیز زنان و دختران را از کار در ادارات دولتی و سازمان‌های غیرحکومتی به شمول دفاتر ملل متحد منع کردند.
طالبان همچنان وزارت امور زنان را منحل کرده و وزارت امر به معروف و نهی از منکر را ایجاد کردند. این گروه همچنان بر سیر و سفر زنان بدون محرم، رفتن زنان به پارک‌های تفریحی، حمام‌های عمومی و کلب‌های ورزشی ممنوعیت وضع کرده و نیز آرایشگاه‌های زنانه را بسته اند.
وضع محدودیت‌ها بر حق آزادی، کار و آموزش دختران و زنان، حکومت طالبان را مورد انتقاد گستردۀ جهانی قرار داده است.
جامعهٔ بین‌المللی همواره تاکید کرده است که اگر طالبان در پی کسب مشروعیت اند، باید نخست به حقوق بشر به شمول حقوق زنان و اقلیت‌‌ها احترام گذاشته و نیز حکومت فراگیر را شکل دهند.
اما طالبان ادعا کرده اند که حقوق زنان در چارچوب "شرعی" تامین است، در حکومت آنان همه اقشار جامعه حضور دارند و فراگیربودن حکومت شان را یک مساله داخلی خوانده و از جامعۀ جهانی خواسته اند که در این زمینه مداخله نکنند.
با این حال، طی با سپری‌شدن حدود دو سال، حکومت طالبان تاکنون از سوی هیچ کشور یا سازمان بین‌المللی به رسمیت شناخته نشده است.
گروه