کرن دکر، شارژدافیر سفارت ایالات متحده برای افغانستان، گفته که در جریان سفرش به پاکستان با شماری از زنان افغان دیدار کرده است.
خانم دکر ناوقت روز پنجشنبه ۱۰ نومبر (۱۹ عقرب) در تویترش نوشته است که زنان افغان خواستار تضمین حقوق شان اند و می‌خواهند به افغانستان برگردند، اما از ازدواج اجباری و محرومیت از کار و تحصیل می‌ترسند.
او گفته است: "ما این را برای آنها نیز می‌خواهیم. من از این زنان خواستم که قوی بمانند تا زمانی که به افغانستان بازگشتند، بتوانند در افغانستان آینده‌ای که به حقوق همه افغان‌ها احترام می‌گذارد، کمک کنند."
شارژدافیر سفارت ایالات متحده برای افغانستان که فعالیت‌‌هایش را از قطر به پیش می‌برد، چهارشنبۀ گذشته از سفرش به پاکستان خبر داد.
او در تویترش نوشته بود که هدف این سفر مشوره با افغان‌های مقیم پاکستان در مورد افغانستان و چگونگی حمایت از افغان‌ها است.
این در حالی است که با گذشت هر روز محدودیت‌های تازه از سوی طالبان بر زنان افغان وضع می‌شود. یکی از فعالان حقوق زن در کابل که به دلیل مشکلات امنیتی نخواست نامش افشا شود، به صدای امریکا گفت که زنان افغان به حجابی که طالبان می‌خواهند، پابند نیستند و از همین رو طالبان رویکرد سختگیرانه را در پیش گرفته اند.
این قعال حقوق زن گفت که طالبان حتا به زنان خیاط گفته اند که دکان‌های شان را ببندند و این محدودیت‌ها برای زنان غیرقابل قبول است.
او گفت: "جامعۀ جهانی که با طالبان در تعامل قرار دارد، چرا بر آنان فشار وارد نمی‌کند تا از فلج شدن نیم پیکر جامعۀ جلوگیری شود. نیم افغانستان هم اکنون فلج است".
این در حالی است که مجمع عمومی ملل متحد روز گذشته ۱۰ نومبر (۱۹ عقرب) از مقامات طالبان خواست تا پالیسی‌ها و مقررات محدودکنندهٔ حقوق بشری و آزادی‌های بنیادی زنان و دختران افغان را لغو کنند.
تبا کروشی، رییس مجمع عمومی ملل متحد، در نشستی پیرامون افغانستان گفت که در تمام جهان یگانه کشوری که به دختران حق کامل آموزش را نمی‌دهد، افغانستان است.
طالبان پس از تسلط دوباره بر افغانستان در ماه اگست سال گذشته، دروازه‌های مکاتب متوسطه و لیسهٔ دختران را مسدود کردند.
در تازه‌ترین اقدام، حکومت این گروه همچنان زنان را از رفتن به پارک‌های تفریحی و کلبهای ورزشی منع کردند.
مجمع عمومی ملل متحد قطعنامه‌ای را با ۱۱۶ رای موافق در خصوص طالبان تصویب کرد. هیچ کشوری به این قطعنامه رای مخالف نداد، اما ۱۰ کشور، به شمول روسیه، چین و پاکستان به آن رای ممتنع دادند.
این قطعنامه قانوناً الزام‌آور نیست، اما سنگینی اخلاقی جامعهٔ بین المللی را حمل می‌کند.
در این قطعنامه از طالبان خواسته شده است که برعلاوۀ تشکیل حکومت فراگیر و مبارزه با هراس‌افگنی، به حقوق بشر به ویژه حقوق زنان، دختران و اقلیت‌ها احترام بگذارند.
