در آستانۀ یک سالگی سقوط افغانستان به دست طالبان و ادامۀ وضع محدودیت‌ها بر زنان و دختران در این کشور، شماری از فعالان زن در کابل دست به اعتراض زده و اما طالبان با شلیک‌های هوایی این تظاهرات را برهم زدند.
این زنان معترض که شمار شان به ده‌ها نفر می‌رسید، روز شنبه ۱۳ اگست (۲۲ اسد) به جاده‌های کابل برآمده و با شعار "کار، نان و آزادی" – "ما زنان بیداریم و از تبعیض بیزاریم" از ادامۀ وضع محدودیت‌های طالبان بر زنان در افغانستان انتقاد کردند.
شماری این زنان با وجود ممانعت طالبان و "جمع‌آوری" تلیفون‌های همراه معترضان، "تهدید، خشونت فزیکی و گلوله‌باری هوایی افراد طالبان به هدف متفرق‌کردن معترضان" را در رسانه‌های اجتماعی خود به گونۀ زنده نشر کردند.
لیلا بسیم، یکی از این معترضان، گفت: "ما امروز تظاهرات داشتیم، متاسفانه مثل همیشه این‌ها [افراد طالبان] آمدند و فیرهای هوایی کردند."
ژولیا پارسی، یکی از دیگر معترضان، گفت که شماری زنان و دخترانیکه در این تظاهرات اشتراک کرده بودند، به بیش از ۸۰ نفر می‌رسید. خانم پارسی افزود: طالبان زنان را دیده نمی‌توانند، از زنان می‌ترسند، از ایستادگی زنان می‌ترسند و از علم و دانش زن می‌ترسند."
او افزود که آنان به خاطر یک‌سالگی حاکمیت طالبان بر افغانستان به جاده‌ها برآمده و آنان خواستار حق کار و مشارکت همه‌جانبۀ زنان و دختران در تمام عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی اند.
خانم پارسی اضافه کرد: "از حکومت شان هیچ خبری نیست، هنوز همه سرپرست استند، دروازه‌های مکاتب به روی اکثر زنان و دختران بسته است و ما به همین دلیل تظاهرات کردیم."
پس از مسلط شدن بر افغانستان در اگست سال گذشته، طالبان افزون بر ممانعت از کار زنان در ادارات، به استثنای چند ادارۀ معدود، و جلوگیری از ادامۀ تحصیل دختران از صنف ششم به بالا، محدودیت‌هایی را در زمینۀ سیر و سفر آزادانه و "بدون محرم" و نیز نحوۀ پوشش حجاب زنان وضع کرده اند که با انتقاد گستردۀ داخلی و بین المللی مواجه شده است.
این زنان معترض تاکید کردند تا زمانیکه عدالت برای مردم به ویژه زنان در افغانستان تامین نشود و گروه طالبان به سیاست‌های خود در قبال مردم تغییرات نیاورد، آنان به اعتراض‌های خود ادامه خواهند داد.
خانم پارسی همچنان گفت: "ما هیچ وقت به این فیرها و سر و صدای طالبان ترس نداریم و نمی‌ترسیم. ما به راه خود ادامه می‌دهیم و تا زمانیکه حق خود را نگیریم، این راه ما ادامه دارد."
در این حال، گفته می‌شود که طالبان افزون بر شلیک‌های هوایی برای متفرق‌کردن زنان، برخی از این معترضان و خبرنگارانی را که برای پوشش این راه‌پیماهی در محل حضور داشتند، با خود برده اند.
لیلا بسیم در مورد بازداشت خبرنگاران و معترضان زن چیزی نگفت، اما تاکید کرد که باوجودیکه آنان ساحۀ را ترک کرده اند، طالبان موتر آنان را تعقیب کرده و به دنبال آنان استند.
طالبان نسبت به حکمروایی اخیر شان بین سال‌های ۱۹۹۶ و ۲۰۰۱ وعده یک حکومت فراگیر و شکل معتدل‌تری از حکومت اسلامی را داده اند، اما بسیاری از افغان‌ها، به‌ویژه زنان، عمیقاً بدبین بوده و بیم از دست‌دادن حقوق شان را دارند که در دو دهه گذشته به دست آورده بودند.
طالبان همواره گفته‌اند که به حقوق زنان "درچارچوب شریعت اسلامی" باور دارند. اما تمام اعضای حکومت طالبان مردان هستند و اکثر زنان تاکنون اجازه بازگشت به کار خود را نیافته‌اند. طالبان گفته‌اند که برای بازگشت کارمندان زن به ادارات دولتی "شرایط" آن باید مهیا شود.
