برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد می‌گوید که در زمستان جاری در افغانستان، خانواده‌ها با یک انتخاب دشوار روبرو هستند که آیا خانه‌های خود را گرم کنند یا برای کودکان خود غذا تهیه کنند.
این اداره روز چهارشنبه ۱۰ جنوری (۲۰ جدی) در شبکه اجتماعی ایکس نوشت که بسیاری از خانواده‌ها به دلیل وضعیت بد اقتصادی در افغانستان با زمستان دشوار و تلخی روبرو خواهند شد.
برنامه جهانی غذا گفته است که در سال گذشته میلادی، ۳۵۰هزار تن مواد غذایی را به نقاط مختلف افغانستان به شمول مناطق دورافتاده انتقال داده و به بسیاری از خانواده‌های نیازمند کمک کرده است.
به گفتۀ این نهاد ملل متحد، به دلیل مشکلات اقتصادی، بسیاری از خانواده‌ها از قبل لوازم مورد ضرورت شان را فروخته اند تا زنده بمانند. این اداره گفته است که در بازارهای افغانستان کمبود مواد غذایی وجود ندارد، اما مردم قدرت خرید ندارند.
این ادارۀ ملل متحد گفته است: "برنامه جهانی غذا در افغانستان برای ارایه کمک‌های غذایی اضطراری به مردم حضور دارد، اما از یک سو نیاز مردم افزایش یافته و از سوی دیگر این برنامه با کمبود بودجه مواجه است. برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد اکنون بیش از هر زمان دیگری به کمک‌های بین‌المللی در افغانستان نیاز دارد."
برنامه جهانی غذا در حالی در مورد نیاز روزافزون مردم به مواد غذایی در افغانستان ابراز نگرانی کرده است که این ادارۀ ملل متحد در سال ۲۰۲۳ به دلیل کمبود بودجه مجبور شد که ارایه کمک‌هایش را به ده میلیون نیازمند افغان متوقف کند و تنها حدود پنج میلیون نفر را تحت پوشش برنامه‌هایش قرار دهد.
این در حالی است که دفتر هماهنگی امور کمک‌های بشری ملل متحد گفته است که از جمله تمامی نیازمندان در افغانستان، حدود ۷۳ درصد آنان در سال ۲۰۲۴ تحت پوشش برنامه‌های کمک‌های بشری قرار خواهند گرفت.
این ادارۀ ملل متحد روز دوشنبه هشتم جنوری (۱۸ جدی) با نشر جزییات پلان نیازمندی‌ها و کمک‌های بشری در جریان سال ۲۰۲۴ میلادی گفت که در حال حاضر ۲۳.۷ میلیون افغان به کمک‌های نجات‌دهنده بشری نیاز دارند.
اوچا گفته است که حمایت از گروه‌های آسیب‌پذیر، به‌ویژه زنان، کودکان و کسانی که دارای معلولیت هستند، مهم است.
پیش از این دفتر هماهنگی امور کمک‌های بشری گفته بود که برای کمک به نیازمندان در افغانستان طی سال روان میلادی به ۳.۰۶ میلیارد دالر امریکایی نیاز است.
این اداره گفته است که افغانستان با سطوح بلند بیجاشدگان، آلودگی ماین و مواد منفجره، محدودیت آزادی حرکت، افزایش خطرات خشونت مبتنی بر جنسیت، کار کودکان و ازدواج زودهنگام، و افزایش نیازمندی به خدمات صحت روانی مواجه است.