ده‌ها تن از زنان در کابل روز یکشنبه ۱۶ جنوری (۲۶ جدی) بار دیگر دست به تظاهرات زده و گفته اند که در برابر اعمال محدویت‌ها از سوی طالبان بر زنان خاموش نخواهند نشست.
این زنان معترض با سردادن شعارهای "عدالت – عدالت، خسته‌ایم از اسارت"، "عالیه کجاست و زینب را چرا کشتید؟" به تظاهرات شان ادامه داده و خشونت‌های افراد طالبان در بخش‌هایی این کشور را محکوم کرده اند.
به گفتۀ آنان طالبان هفته گذشته، زینب عبداللهی، کارمند حکومت پیشین را در یکی از محلات تلاشی در غرب کابل کشتند و همچنان عالیه عزیزی که افسر پیشین پولیس بود، را بازداشت کرده اند.
این زنان معترض همچنین می‌گویند که خانم عزیزی از چهار ماه به این‌سو، در نزد این گروه قرار دارد و از سرنوشت وی هیچ خبری در دست نیست.
مدینه دروازی، یکی از این معترضان گفت: "امروز با جمعی از همرزمان خود دوباره به خیابان ریختیم، هیچ‌گاهی نمی‌ترسیم و هیچ‌گاهی سکوت نمی‌کنیم، دختر لغمانی و دختری را که در برچی با گلوله زدند، را فراموش نمی‌کنیم. تا یک قطره خون در وجود ما باشد، ایستادگی می‌کنیم."
طالبان با مسلط شدن بر افغانستان محدویت‌های را بر زنان وضع کرده و در حال حاضر اکثریت زنان و دختران از حق کار و تحصیل محروم مانده و دختران فقط تا صنف ششم توانسته اند که به دروس شان ادامه دهند.
آنان همچنین در پنج ماه حاکمیت شان، به شکل روز افزون آزادی‌های فردی، به ویژه آزادی‌های زنان و دختران را محدود کرده و به آنان دستور داده اند تا زنان "حجاب" بپوشند.
معترضان در کابل خطاب به جامعه جهانی گفته اند که "زنان و دختران افغان" هنوز در این کشور نفس می‌کشند و از تمامی زنان خواسته اند که در برابر این محدویت‌های طالبان صدای شان را بلند کنند.
افراد طالبان برای جلوگیری و متفرق‌کردن معترضان زن از "گاز اشک‌آور" استفاده کردند.
هدا خموش، یکی دیگر از این معترضان گفت: "ما امروز به خاطر عدالت و آزادی عالیه عزیزی و دختران مزار شریف آمدیم و این‌جا اعتراض کردیم، اما از طرف امارت در قسمت پوهنتون کابل و دهبوری محاصره شده و دختران را شوک برقی داده و روی عده‌ای دیگر اسپری مرچ زدند."
گرچه طالبان در مقایسه به حکمروایی اخیر شان بین سال‌های ۱۹۹۶ و ۲۰۰۱ وعده یک حکومت فراگیر و شکل معتدل‌تری از حکومت اسلامی را داده اند، اما بسیاری از افغان‌ها، به‌ویژه زنان، عمیقاً بدبین بوده و بیم از دست دادن حقوق شان را دارند که در دو دهه گذشته به دست آورده بودند.
طالبان همواره گفته‌اند که به حقوق زنان "درچارچوب شریعت اسلامی" باور دارند، اما تمام اعضای دولت طالبان مردان استند و اکثر زنان تا کنون اجازه بازگشت به کار خود را نیافته‌اند. طالبان گفته‌اند که برای بازگشت کارمندان زن در ادارات دولتی "شرایط" آن باید مهیا شود.