زنان افغانستان که در پی وضع محدودیت‌های شدید طالبان شغل و فرصت آموزش را از داده اند می‌گویند که مبارزهٔ شان جریان دارد و با وجود ممانعت های روز افزون به برخی از فعالیت‌ها در داخل خانه های شان پرداخته اند.
زندگی مریم در دو سال گذشته از زمانی که طالبان در افغانستان به قدرت رسیدند، تغییر زیادی کرده است. او پیش از این به عنوان کارمند بخش دیتابیس برای یکی از پروژه های آموزشی بین المللی کار می‌کرد و با آمدن طالبان کاراش را از دست داد.
مریم، سپس در یکی از مکاتب خصوصی دخترانه منحیث معلم در کابل ایفای وظیفه می‌کرد، شغلی که تنها یک سال توانست دوام آورد و آن زمانی بود که حکومت طالبان دختران را از تحصیل در مکاتب و دانشگاه های خصوصی نیز منع کردند.
این دختر افغان از جمله دخترانیست که به راحتی تسلیم وضعیت نشد، شش ماه پیش تصمیم گرفت یک کارگاه خیاطی باز کند و ۱۵ نفر از همکاران پیشین خود را که شغل شان را از دست داده بودند،استخدام کرد.
او به خبرگزاری رویترز گفت: "من هرگز تسلیم وضعیت نمی‌شوم. به مسیرم ادامه دادم. گرچه در زمینه آموزش و کار زنان ممنوعیت‌های وجود دارد و طالبان مکاتب و پوهنتون‌ها را مسدود کردند ولی فکر ما را کسی محدود کرده نمی‌تواند. ما از فکر خود کار گرفته و علیه آنان مبارزه می‌کنیم."
مریم با استفاده از آموزش و مهارت های که چهار سال پیش آنرا فرا گرفته بود، زنان را برای دوخت لباس های افغانی و حجاب آموزش داد. اکنون محصولات کار آن‌ها به صورت آنلاین به مشتریان شان در داخل و خارج ازافغانستان به فروش میرسد.
او گفت: "تعداد مشتریان ما با گذشت هر روز افزایش میابد و امیدار هستیم که نمایندگی ها خود را در آلمان، ایالات متحده و کانادا نیز داشته باشیم."
مانند مریم، زندگی بسیاری از مردم به ویژه زنان با برگشت طالبان به افغانستان در ۱۵ اگست ۲۰۲۱ تغییر کرد.
حسنا یکی از شهروندان کابل به رویترز گفت:" فکر نمی‌کردم طالبان در یک روز کل مملکت را تصرف کنند. پس از تلسط آنان، محدودیت‌ها بر زنان افزایش یافت و مشکلات زیادی را پدید آورده است. تا جای که من می‌دانم روز پیروزی برای طالبان، یک روز بدی برای مردم افغانستان است."
وضع محدودیت های روز افزون بر زنان و دختران از سوی طالبان، برای بسیاری از زنان که در طول دو دهه حکومت جمهوریت که توسط کشورهای غربی حمایت می‌شد و از حقوق و آزادی‌های گسترده‌ای برخوردار بودند، اسفبار و نا امید کننده تلقی می‌شود.