سازمان حقوق بشر ایران در گزارشی اعلام کرد که قوه قضاییه جمهوری اسلامی از آغاز اعتراضات سراسری ایرانیان از سنبله ۱۴۰۱ تاکنون "کم از کم ۶۹۷" را اعدام کرده است.
این سازمان می‌گوید که طی یک سال گذشته، مقام‌های جمهوری اسلامی "به شیوهٔ کم‌سابقه‌ای از مجازات اعدام برای هراس‌افگنی در جامعه استفاده کرده‌اند."
هفت نفر از کسانی که در یکسال گذشته اعدام شدند، معترضانی بودند که در جریان اعتراضات سراسری بازداشت و در محکمه‌هایی که نهادهای حقوق بشری آن را نمایشی توصیف کردند، محاکمه شدند.
اعتراضات گستردهٔ ضد حکومتی در ایران در ماه سپتمبر ۲۰۲۲ پس از آن آغاز شد که مهسا امینی، زن ۲۲ ساله کرد ایرانی از سوی پولیس "گشت ارشاد" به خاطر رعایت نکردن مناسب حجاب بازداشت و به پایگاه پولیس امنیت اخلاقی برده شد. او چند ساعت بعد با امبولانس در وضعیت وخیم صحی به شفاخانه منتقل شد و سه روز بعد جان باخت.
سازمان حقوق بشر ایران که مقر آن در ناروی است می‌گوید که آمار اعدام شدگان در یکسال گذشته "افزایش ۳۶ درصدی نسبت به مدت مشابه در سال پیش از آن را نشان می‌دهد."
عفو بین‌الملل هم روز چهارشنبه در آستانه سالروز کشته‌شدن مهسا (ژینا) امینی در بیانیه‌ای اعلام کرد: "در یک سال گذشته، مقامات جمهوری اسلامی برای درهم شکستن هرگونه مقاومتی که سیطره آنان بر قدرت را به چالش کشیده، بر اساس قوانین بین‌المللی جنایات بسیاری از جمله صدها مورد قتل ، اعدام خودسرانه هفت معترض، ده‌ها هزار دستگیری خودسرانه، اعمال شکنجه گسترده، شامل تجاوز به زندانیان، آزار و اذیت گسترده خانواده‌های قربانیان و اقدامات تلافی‌جویانه علیه زنان مخالف حجاب اجباری را مرتکب شده‌اند."
در یکسال گذشته شمار زیادی از معترضان ایرانی در شهرهای مختلف جهان برای ابراز مخالفت با حکم اعدام تظاهرات کرده اند.
انتونیو گوتیرش، منشی عمومی سازمان ملل متحد، تابستان امسال در جدیدترین گزارش خود به شورای حقوق بشر سازمان ملل درباره وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران، خواهان توقف فوری اعدام‌ها شده بود. طبق این گزارش، اعدام ۵٨۲ ایرانی در سال ۲۰۲۲ حاکی از افزایش ۷۵ درصدی در تعداد احکام اجراشده نسبت به سال قبل‌تر است که ٣٣٣ نفر بود.
حکومت ایران پس از مرگ مهسا امینی به تاریخ ۱۶ سپتمبر سال گذشته، شاهد موج گستردهٔ تظاهرات بوده است، تظاهراتی که حکومت ایران آن را "اغتشاش" خواند و به شدت سرکوب کرد. این اعتراضات، یکی از بزرگترین چالش‌هایی بود که رهبری ایران پس از انقلاب ۱۹۷۹ میلادی با آن مواجه شده است.