هم‌زمان با نزدیک‌شدن ۱۵ اگست، دومین سال سقوط نظام جمهوریت و تسلط دوباره طالبان بر افغانستان، ده‌ها تن از زنان معترض در چند ولایت افغانستان اعتراض کردند.
شماری از زنان معترض امروز شنبه ۱۲ اگست (۲۱ اسد) به مناسبت پانزدهم اگست، دومین سالروز سقوط حکومت جمهوری، و روی کارآمدن دوبارۀ طالبان تظاهرات کردند.
آنان علیه آنچه فراموش‌کاری ایالات متحده در قبال مردم افغانستان خواندند، پالیسی‌های زن‌ستیزانۀ حکومت طالبان و همچنان لابی‌گری برخی افراد برای این گروه در کابل راه‌پیمایی کردند.
این معترضان شعار"هشدار، هشدار، امریکای فراموش‌کار، طالب جنایت‌کار" سر دادند و گفتند که در منطق طالبان هیچ‌گونه تنوعی قابل پذیرش نیست.
اما این اعتراضات زنان پس از دقایقی آغاز آن، در چهارراهی هنگرای شهر کابل، به دلیل اینکه در جاده‌ها افراد طالبان مستقر شده بودند، لغو شد.
ذکیه زهادت، یکی از معترضان، به صدای امریکا گفت که از قبل هماهنگی شده بود، تا تعداد زیادی از زنان امروز بر جاده‌های کابل بر آیند و در مقابل دفتر هیات معاونت ملل متحد در شهر نو کابل اعتراض کنند، اما به دلیل افزایش مشکلات امنیتی، زنان نتوانستند در آنجا حضور به هم برسانند.
زهادت افزود: "هدف ما در کل از راه‌اندازی این اعتراض این بود که جهان باید در کنار مردم افغانستان، به خصوص در کنار زنان معترض افغانستان بایستد، از طالب حمایت نکند، طالب یک گروه تروریستی است که با اشغال آمدند و افغانستان را گرفتند."
اما این تظاهرات به گونۀ گسترده برگزار نشد. ترنم سعیدی، یکی دیگر از معترضان، گفت که قرار بود جمعی از اعضای جنبش‌های اعتراضی زنان در کابل تظاهرات گسترده را راه‌اندازی کنند، اما این برنامه به نحوی فاش شده بود، طالبان تدابیر شدید امنیتی را در ساحۀ مشخص‌شده گرفته بودند و بنابر مصوونیت زنان تظاهرات گسترده لغو شد.
گزارش‌هایی از بازداشت برخی زنان معترض توسط طالبان نیز وجود دارد، اما منابع به صدای امریکا تایید کردند که یکی از آنان به قید ضمانت رها شده است.
با این حال، زنان معترض در کابل گفتند که به مبارزات شان تا پایان حاکمیت گروه طالبان در افغانستان ادامه می‌دهند و از جامعۀ بین المللی خواستند که با آنان هم‌صدا شوند.
در تخار نیز اعضای جنبش اعتراضی بر جاده بر آمدند و شعارهای "نان، کار، آزادی"، "مرگ بر ستمگر، چه طالب باشد، چه لابی‌گر"، "هشدار، هشدار، جهان فراموش‌کار"، "طالب جنایت می‌کند، امریکا حمایت می‌کند" را سر دادند.
پریسا مبارز، یکی از زنان معترض گفت که هدف از راه‌اندازی تظاهرات معترضان که شمارشان به ۲۵ نفر می‌رسید، به خاطر به رسمیت‌نشناختن طالبان بود.
او گفت: "ما بدون کدام لوگو و بنر اعتراض کردیم. در کل اعتراضات ما به خاطر هفته همبستگی علیه گروه طالب بود، این [اعتراض] را معترضین در داخل و بیرون از افغانستان داشتند."
در بدخشان نیز زنان در یک مکان سربسته اعتراض کردند و شعارهای مشابه را سر دادند.
در آستانۀ دومین سال حاکمیت دوبارۀ طالبان بر افغانستان، فعالان مدنی و مدافعان حقوق بشر و حقوق زنان در فراخوانی خواستار اشتراک شهروندان افغانستان در تظاهرات داخلی و خارجی علیه طالبان شدند.
به گفتۀ این فعالان مدنی و مدافعان حقوق بشر، در طی دو سال گذشته طالبان مرتکب "جنایت‌های جنگی، جنایت‌های ضدانسانی، آپارتاید جنسیتی و قومی، جابه‌جایی‌ها و کوچ‌های اجباری، نسل‌کشی، تبعیض نژادی و تروریستی‌سازی جغرافیای افغانستان" شده اند و نباید در برابر اعمال این گروه خاموش ماند.
این فعالان و مدافعان تظاهرات و اعتراضات را در کشورهای مختلف زیر نام "هفتۀ همبستگی با مردم افغانستان علیه گروه تروریستی و فاشیستی طالبان" از ۱۳ تا ۲۰ اگست برنامه‌ریزی کرده اند.
در فراخوان این فعالان و مدافعان حقوق بشر آمده است که "به رسمیت‌شناختن طالبان مشروعیت دادن به تروریزم جهانی است، حقوق زنان، حقوق بشر است، تعامل با طالبان یک خشونت علیه انسانیت است."
آنان همچنان از کشورهای جهان خواسته اند که "اپارتاید جنسیتی" در افغانستان به رسمیت شناخته شود و توافقنامه صلح دوحه که منجر به "بدبختی مردم افغانستان شد" لغو گردد.
این در حالی است که به دوسالگی تسلط دوبارۀ طالبان بر افغانستان چند روز دیگر باقی مانده است. طالبان در ۱۵ اگست ۲۰۲۱ بار دیگر قدرت را در افغانستان به دست گرفتند.
این گروه محدودیت‌های شدیدی را بر حق کار و آموزش زنان وضع کردند. آنان دروازه های مکاتب متوسطه و لیسه و دانشگاه‌ها را به روی دختران مسدود کرده و نیز زنان و دختران را از کار در ادارات دولتی و سازمان‌های غیرحکومتی به شمول دفاتر ملل متحد منع کردند.
طالبان همچنان وزارت امور زنان را منحل کرده و وزارت امر به معروف و نهی از منکر را ایجاد کردند. این گروه همچنان بر سیر و سفر زنان بدون محرم، رفتن زنان به پارک‌های تفریحی، حمام‌های عمومی و کلب‌های ورزشی ممنوعیت وضع کرده و نیز آرایشگاه‌های زنانه را بسته اند.
وضع محدودیت‌ها بر حق آزادی، کار و آموزش دختران و زنان، حکومت طالبان را مورد انتقاد گستردۀ جهانی قرار داده است.
جامعهٔ بین‌المللی همواره تاکید کرده است که اگر طالبان در پی کسب مشروعیت اند، باید نخست به حقوق بشر به شمول حقوق زنان و اقلیت‌‌ها احترام گذاشته و نیز حکومت فراگیر را شکل دهند.
اما طالبان ادعا کرده اند که حقوق زنان در چارچوب "شرعی" تامین است، در حکومت آنان همه اقشار جامعه حضور دارند و فراگیربودن حکومت شان را یک مساله داخلی خوانده و از جامعۀ جهانی خواسته اند که در این زمینه مداخله نکنند.