دیدبان حقوق بشر می‌گوید که با اعمال دستورهای جدید طالبان و تطبیق آنها با روش‌های خشونت‌آمیز، فهرست خشونت طالبان علیه زنان افغان طولانی‌تر می‌شود.
هیدر بار، مسوول بخش حقوق زنان در دیدبان حقوق بشر در مطلبی با اشاره به کابینۀ مردانۀ طالبان، لغو وزارت امور زنان و ایجاد وزارت امر به معروف و نهی از منکر به جای آن، تعطیل مکاتب متوسطه و لیسۀ دختران، ممانعت کار زنان و ممانعت از سفرهای طولانی بدون محرم زنان در داخل و خارج از افغانستان گفته است که فهرست نقض حقوق زنان و دختران توسط طالبان طولانی و در حال افزایش است.
خانم بار در این مطلب نگاشته است: "آنان (طالبان) سیستم محافظت از زنان و دختران در برابر خشونت را از بین بردند و دریافت مراقبت‌های بهداشتی را برای آنها دشوار کردند. آنان قوانین جدیدی برای نحوۀ لباس پوشیدن و رفتار زنان وضع کردند. آنان این قوانین را از طریق خشونت اجرا می‌کنند."
مسوول بخش حقوق زنان در دیدبان حقوق بشر گفته است که زنان افغان در اعتراض به این محدودیت‌ها - با شجاعت فوق‌العاده - به جاده‌ها ریختند، اما طالبان آنان را تهدید و لت و کوب کردند، به روی شان "اسپری مرچ" پاشیدند و آنان را ربودند و بازداشت کردند.
به باور خانم بار، اینکه طالبان در صورت سرپیچی زنان از دستورهای آنان مبنی بر عدم خروج از منزل، وابستگان مرد شان را در کوتاه مدت زندانی می‌کند "طالبان هر مردی را وادار می‌کنند که در آزار آنها شریک شود، هر مردی زندانبان بستگان زن خود است".
خانم بار با طرح این پرسش که "چه کاری می توان کرد؟" می‌نویسد که پاسخ‌های ساده وجود ندارد، اما هیچ بهانه‌ای برای انفعال نیز وجود ندارد.
در این مطلب آمده است که از زمان تسلط طالبان، بیانیه‌های زیادی در محکومیت سو استفاده‌های آنها از سوی طیف وسیعی از سازمان‌ها و کشورهای بین‌المللی و منطقه‌ای منتشر شده است. با این حال، چیزی که تاکنون وجود نداشته است، طرح روشنی برای چگونگی همکاری کشورهای محکوم کننده خشونت‌های طالبان برای دفاع از حقوق زنان و دختران افغان و فشار بر طالبان برای پایان دادن به این خشونت‌ها است.
این مقام دیدبان حقوق بشر می‌نویسد که کمک کنندگانی که در ۲۰ سال گذشته عمیقاً در افغانستان مشارکت داشتند، حتا نتوانستند به طور موثر برای پایان دادن به بحران مالی ناشی از خروج خود، که ۹۵ درصد افغان‌ها را گرسنه نگه داشته، عمل کنند.
معاون حقوق زنان حقوق بشر افزوده است: "تا زمانی چیزهایی وجود دارد که طالبان می‌خواهند، اهرم فشار نیز وجود دارد. تا آنجا که ممکن است طیف وسیعی از کشورها باید بر روی نقشه راهی توافق کنند تا برای طالبان روشن شود که تنها راهی که آنها می‌توانند در جهت دست‌یابی به اهداف خود حرکت کنند، اقداماتی از جمله اصلاحات گسترده در حقوق بشر است که از حقوق زنان و دختران جدا نیست."
خانم بار از شش کشوری که به گفتۀ وی "متعهد به داشتن یک سیاست خارجی فمینیستی شده اند" مثل کانادا، فرانسه، آلمان، مکسیکو، ناروی و سویدن، خواسته است که این روند را رهبری کنند و ایالات متحده - که در ۲۰ سال گذشته مشارکت بین‌المللی در افغانستان را رهبری کرده است - باید این کشورها را در انجام این کار تشویق، استقبال و حمایت کند.
در اخیر این مطلب مسوول حقوق زنان در دیدبان حقوق بشر با تاکید بر اینکه زمانی برای از دست دادن وجود ندارد، نگاشته است که آنچه در حال حاضر در افغانستان اتفاق می‌افتد، جدی‌ترین بحران حقوق زنان در جهان امروز و جدی‌ترین بحران حقوق زنان از سال ۱۹۹۶ میلادی است، زمانی که طالبان آخرین بار کنترل را به دست گرفتند.
