جنبش شنبه‌های ارغوانی در پیوند به زندانی‌کردن زنان توسط طالبان تحت عنوان "محافظت از خشونت‌های جنسیتی"، آن را نوعی "وحشتناک آزار و اذیت روحی، جسمی و روانی" زنان خوانده است.
در عین حال، بخش حقوق بشر دفتر هیات معاونت ملل متحد (یوناما) روز پنجشنبه ۱۴ دسمبر (۲۳ قوس) با نشر گزارشی گفت که حکومت طالبان برای ''حفاظت از زنان در برابر خشونت‌های جنسیتی'' آنان را زندانی می‌کند.
جنبش شنبه‌های ارغوانی امروز شنبه ۱۶ دسمبر (۲۵ قوس) گفت که محافظت از زنان در برابر خشونت‌های جنسیتی بهانه‌ای برای فضاسازی از سوی طالبان است تا زنان در جامعه سنتی افغاستان از ترس زندانی‌شدن، انواع و اقسام خشونت‌ها را حتا تا سرحد مرگ متحمل شوند، ولی در برابر آن اعتراض و مبارزه نکنند.
در اعلامیه‌ای این جنبش آمده است: "به زندان انداختن زنانی که خود قربانی خشونت‌های جنسیتی اند، علاوه بر اینکه خلاف دین و شریعت اسلام است، در حقیقت نوع وحشناک آزار و اذیت روانی و فزیکی زنان است که باید فوراً توقف داده شود."
اعلامیه گفته است که در دورۀ نظام پیشین ۲۳ مرکز حمایت از زنان قربانی خشونت‌های جنسیتی در افغانستان وجود داشت، اما طالبان به این بهانه که موجودیت چنین مراکز "فرهنگ غربی" است، این مراکز را مسدود ساختند.
بخش حقوق بشر دفتر هیات معاونت ملل متحد در گزارش گفته است که یک افسر پولیس طالبان گفته که زنان باید در کنار برادر، پدر یا شوهر خود بمانند و مراکز حمایوی یک مفهوم غربی است.
در گزارش به نقل از یک قاضی محکمه استیناف طالبان آمده است که کابینۀ حکومت این گروه در حال انجام تحقیقات است تاببیند که آیا نیاز به مراکز حمایوی زنان است یا خیر؟
یک مقام سارنوالی حکومت طالبان نیز به یوناما گفته است که نیازی به چنین مراکز نیست، تا زمانی که حکومت طالبان در قدرت است، کسی به زنان آسیب نمی‌رساند.
این در حالی است که طالبان در بیش از دو سال گذشته، مکاتب دوره متوسطه و لیسه، دانشگاه‌ها، ورزشگاه، اماکن تفریحی و آرایشگاه‌های زنانه را بسته اند. همچنان این گروه بر کار و سفر زنان، محدودیت وضع کرده است.
جنبش شنبه‌های ارغوانی گفته است: "طالبان یکی از دلایل حذف زنان را از اجتماع کشور، حضور بدون محرم آنان در جامعه می‌گویند. حال پرسشی که مطرح می‌گردد، این است که چگونه زنان و دختران که قربانی خشونت‌های جنسیتی استند، بدون محرم و اثبات جرم در زندان‌ها نگهداری می‌شوند".
این جریان اعتراضی زنان تاکید کرده است که چه اطمینانی وجود دارد که این زنان نیز مورد تجاوز، آزار و اذیت جنسی قرار نمی‌گیرند، در حالی که به ادعای این جنبش، گزارش‌های موثق از تجاوز جنسی زنان در زندان‌های طالبان وجود دارد.
این جنبش بار دیگر با تاکید بر توقف خشونت‌های نظام‌مند طالبان علیه زنان افغانستان از جامعه بین المللی، نهادهای مدافع حقوق بشر، حرکت‌های اعتراضی و مردم افغانستان خواسته است که در مقابل این خشونت‌ها سکوت نکنند و بر طالبان فشار بیاورند تا زندانیان زن معترض و قربانی خشونت‌های جنسیتی را فوراً آزاد کنند.
همچنان این جنبش خطاب به ملل متحد گفته است که مسوولیت این سازمان با نشر گزارش خلاصه نمی‌شود، بلکه "باید این سازمان در همکاری و مشورت با حرکت‌های اعتراضی زنان در افغانستان و نهادهای مدافع حقوق بشر جهت محافظت از زنان قربانی خشونت، مکانیزم‌های عملی و فوری را روی دست گیرد."
بر اساس گزارش بخش حقوق بشر یوناما، پولیس، محاکم، ریاست‌های عدلیه، واحدهای سارنوالی سابق و اداره‌های امر به معروف حکومت طالبان مراجع اصلی شکایات خشونت مبتنی بر جنسیت علیه زنان و دختران اند که در این میان بیشترین شکایات به حوزه‌های امنیتی صورت می‌گیرد.
اما گزارش گفته است: "در زنجیره عدالت رسمی وقتی بحث نحوه رسیدگی به شکایات زنان و دختران راجع به خشونت مبتنی بر جنسیت و طی مراحل آن مطرح گردید، مشخص نشد که کدام مرجع عدالت رسمی ادارۀ حاکم، مسوول انجام کدام اقدامات برای تامین عدالت است."
همچنان گزارش گفته است که اکثر قضایا چه در نهادهای مسوول حکومت طالبان و چه در محلات، تلاش می‌شود که با پا در میانی و روش‌های سنتی حل و فصل شود.