دفتر هماهنگی امور کمک‌های بشری سازمان ملل متحد (اوچا) می‌گوید که در شش ماه نخست امسال نهادهای بین‌المللی به ۱۲.۱ میلیون افغان کمک‌های بشری توزیع کرده اند.
اوچا روز دوشنبه دوم سپتمبر (۱۲ سنبله) در پیامی در شبکۀ اجتماعی ایکس نگاشته است که این کمک‌ها در شش ماه اخیر، توسط کم از کم ۱۰۰ نهاد کمک‌رسان انجام شده است.
این ادارۀ ملل متحد افزوده است: "با وجود محیط عملیاتی پیچیده، امدادگران به ارسال کمک‌های نجات‌دهنده، در سراسر افغانستان ادامه می‌دهند."
اوچا بار دیگر از کاهش بودجه ابراز نگرانی کرده و گفته است که برای رسیدگی به نیازمندان از جامعه جهانی ۳.۰۶ میلیارد دالر تقاضا کرده، اما تا کنون ۷۳۵ میلیون آن را به دست آورده است.
به گفتۀ دفتر هماهنگی کمک‌های بشری سازمان ملل متحد در جریان امسال، ۲۳.۷ میلیون نفر در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند، اما سازمان ملل متحد و شرکای آن تنها می‌توانند به ۱۷.۳ میلیون آن رسیدگی کنند.
این در حالی است که اخیراً برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد بار دیگر از کمبود بودجه برای برنامه‌های امدادرسانی به نیازمندان افغان اظهار نگرانی کرده و گفته است که بیشترین آسیب آنرا زنان متحمل خواهند شد.
این ادارۀ ملل متحد به تاریخ ۲۵ اگست (چهارم سنبله) در ایکس نگاشت که در افغانستان این زنان هستند که با گزینه‌های کوچک‌تر برای امرار معیشت، بار سنگین را متحمل می‌شوند.
پیش از این نیز کمیشنری عالی ملل متحد هشدار داده بود که بدون بودجه اضافی، محیط حفاظتی برای زنان و دختران افغان بدتر می‌شود که افزایش خشونت مبتنی بر جنسیت و ازدواج زودهنگام و محدودیت دسترسی آنان به خدمات ضروری مانند مراقبت‌های صحی و آموزشی را به دنبال خواهد داشت.
شماری از نهادهای امدادرسان بین‌المللی نیز هشدار دادند که افغانستان بدون "حمایت و مشارکت مداوم جامعه بین المللی" در خطر تبدیل‌شدن به یک "بحران فراموش‌شده" قرار خواهد گرفت.
بر اساس آمار برنامه پاسخگویی به نیازهای بشری ملل متحد در افغانستان از میان ۲۳.۷ میلیون نفر که کمک‌های بشری نیاز دارند، ۵۲ درصد کودکان و ۲۵ درصد دیگر زنان هستند.
همچنان ملل متحد گفته است که عدم مصوونیت غذایی در افغانستان بیداد می‌کند، ۶.۳ میلیون نفر در داخل افغانستان آواره استند و بیکاری نیز در مقایسه با سال گذشته دو برابر شده است.
برخی نهادهای امدادرسان تاکید کرده اند که گرچه کمک‌های بشری راه نجاتی برای جوامع افغانستان بوده است، کاهش بودجه تاثیر نامطلوبی بر زندگی روزمره مردم دارد و کمبود بودجه برای برنامه‌های میان‌مدت و درازمدت تنها آسیب‌پذیری‌های اساسی را تشدید کرده و بر بار فعالیت‌های بشری می‌افزاید.